The Eastern Question and the reforms of Abdulhamid II as Reflected in the L`Orient Journal (1899- 1909)

Abstract

Bu çalışma 1899-1909 yılları arasındaki dönemi kapsar. Çalışma, L'Orient dergisinde II Abdülhamit dönemi Osmanlı Devleti ile Avrupa devletleri arasındaki ekonomik, siyasi, dini ve idari ilişkiler hakkında yayınlanan makale ve diğer yazılar ile ilgili konular üzerinde yoğunlaşmaktadır. Abdülhamid'in politikası kısaca anlatıldıktan sonra, adı geçen makale ve broşürlerin tematik bir çalışmasını yürüteceğim. Avrupa'nın büyük devletleri Osmanlı'nın zengin topraklarını kendi ekonomik, dini ve kültürel ihtiyaçlarını karşılamak için işgal ettiler. Osmanlı Hıristiyan tebaasını kullandılar, okullar ve konsolosluklar kurdular. Osmanlı Devleti'nin gayrimüslim tebaası arasındaki milliyetçi fikirler ortaya çıktı. Bu fikirler Avrupalı büyük devletleri farklı guruplara böldü. Ancak, her bir Osmanlı Hıristiyan tebaasının çoğunlukla yaşadığı yerler (Arnavutluk, Sırbistan, Selanik, Bulgaristan, Yunanistan, vs.) Avrupalı büyük devletlerin desteği ve onların ekonomik avantajlarıyla kültürlerini yükseltmek istediler. Osmanlı Balkanlarında dini, siyasi, sosyal ve kültürel huzursuzluklar ortaya çıktı. Bu huzursuzluklar başta Berlin antlaşmasının ihlallerinden kaynaklanmıştır. Bu antlaşmanın maddeleri, Osmanlı Devletinde özellikle II. Abdülhamit ve vilayetleri arasındaki ilişkiyi belirlemiştir. Sonuç olarak, Nicolas Nicolaides Avrupalı büyük güçlerin doğudaki varlıklarının Şark Meselesini kötüleştirdiğini ve Osmanlı İmparatorluğu'nun bu meseledeki pozisyonunu etkilediğini düşünmektedir. II. Abdülhamid askeriyeden eğitim hayatına hemen her alanda önemli değişikliklerin yaşandığı farklı konularda çeşitli girişimlerde bulundu. Avrupalı büyük güçlerin Abdülhamit ile alakalı fikirleri, Avrupa'nın ilerleme (terakki) fikirlerinin başarısızlığına ve farklı Osmanlı kurumlarındaki Avrupalı büyük güçlerin temsilcilerinin yokluğu ya da eksikliğine neden oldu. Ancak, bu varlık Berlin Antlaşmasından dolayı Abdülhamit yönetiminde giderek hissedilir oldu. Bu, Abdülhamit reformlarının etkilerini kısıtladı; Avrupa'nın ilerleme (terakki) fikri Osmanlı yönetiminin düşüşüne katkı sağladı. Nicolas Nicolaides Osmanlı İmparatorluğu'nun hayatta kalmasının Avrupa'nın ilerleme (terakki) fikri olmadan mümkün olduğuna inanır. Bundan dolayı, O bu fikirleri reddeder.

This study covers the period between 1899 and 1909. Regarding the articles and brochures published in the l'Orient journal, it mainly concentrates on the economic, political, religious and administrative relationship between Abdulhamid II, Ottoman provinces and great European powers. After a brief description of Hamidian policy, i carry out a thematic study of those articles and brochures. Great European powers occupied Ottoman rich lands to meet their economic, religious and cultural needs. They used Ottoman Christian subjects and created schools, consulates, etc. Nationalistic idea emerged among the same subjects. The idea was to provide each of those subjects with an independent state, to use them against Hamidian rule and to replace the Ottoman Empire by an imperial organization more Christian than Islamic. This idea divided great European powers into different groups. However, each Ottoman Christian subject (Albania, Serbia, Salonika, Bulgaria, Greece, etc.) wanted to promote its culture with the support of great European powers and control its economic advantages. Religious, political, social and cultural disturbances emerged in Ottoman Balkans. These unrests mainly stemmed from the violations of the treaty of Berlin. The clauses of this treaty more determined relationship between Abdulhamid II and his provinces than Ottoman imperial decrees did. As a result, Nicolas Nicolaides considered that the presence of the European great powers in the Orient worsened the Eastern Question and impinged upon the position of the Ottoman Empire in this Question. Although the European great powers considered Hamidian rule weak, Abdulhamid II had various initiatives in different fields from military to education, which resulted in considerable changes in all spheres of life. This idea of great European powers about Hamidian regime resulted from the failure of putting European ideas of progress into effect and the lack or absence of representatives of the European great powers in different Ottoman institutions. However, this presence became gradually perceptible in Hamidian governance because of the treaty of Berlin. It curtailed the effects of Hamidian reforms; European ideas of progress contributed to collapse Ottoman rule. Nicolas Nicolaides believed that the survival of the Ottoman Empire was possible without the European ideas of progress. In fact, he rejected those ideas.