Servikal vertebra yaralanmalarında direkt grafi ve bilgisayarlı tomografi

Abstract

ÖZET Mayıs 1987- Aralık 1997 tarihleri arasında servikal travma nedeniyle Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesine başvuran 85 olgunun servikal direkt grafi ve BT'lerini retrospektif olarak değerlendirdik. Fraktürlerin ve subluksasyon/dislokasyonların değerlendirilmesinde direkt radyografi ve BT bulgularını karşılaştırdık. 85 hastada 109 fraktür ve 47 subluksasyon/dislokasyon olmak üzere 156 yaralanma tespit ettik. Bunların 4'ü dens, 5'i Hangman's, 5'i Jefferson, 17'si burst, 12'si kompresyon, 6'sı tear drop, 25'i faset,21'i lamina, 10'u spinöz proses, 4'ü pedikül fraktürüydü. Dislokasyonlann ise l'i oksipito-atlantal,3'ü atlanto-aksiyal ve 43 'ü de faset dislokasyonuydu. BT ile tüm fraktürlere tanı konurken 12 olguda direkt grafi yetersiz kaldı. Dislokasyonlarda ise 16 olguda BT'de patolojik bulgu saptanmadı. Servikal yaralanmalarda başlangıçta direkt grafi ile vertebral sütun bütünlüğü, lezyon seviyesi ve bazı fraktürler ortaya konur. BT ise servikal yaralanmalarda direkt radyografi ile gösterilemeyen kemik ve yumuşak doku değişikliklerim saptayan, stabilite-instabilite değerlendirilmesini ortaya koyan ve buna uygun tedavi planı oluşturulmasını sağlayan oldukça seçkin bir yöntemdir. 56