Patella kırıkları cerrahi tedavisi ve sonuçlarının değelendirilmesi

Abstract

VII. ÖZET Mayıs 1993 - Eylül 2000 tarihleri arasında Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi Ortopedi Kliniğinde, 47 patella kırığı olan hasta, ameliyat edilerek tedavi edildi. Yeterli son kontrolü yapılabilen 40 hasta çalışmaya alındı. Olguların %80'i erkek, %20'si kadın idi. Ortalama yaş 40.9 (13-70), kırık tipleri ise %55 parçalı, %22.5 transvers, %17.5 distal pol, %2.5 osteokondral, %2.5 ise longitudinal kırıktı. Etiyolojik olarak %55 trafik kazası, %32.5 basit düşme, %5 yüksekten düşme, %5 darp, %2.5 iş kazası olarak saptandı. Ameliyat tekniği olarak öncelikle AO modifiye tensiyon bant tercih edildi, patellektomi, her zaman için son seçenek olarak düşünüldü. 40 hastanın 18'ine (%45) AO tensiyon bant, 9'una (%22.5) vida ve Kirschner telleri ile osteosentez, 6'sına (%15) parsiyel patellektomi, 6'sına (%15) vida ve tensiyon bant kombinasyonu, birine de (%2.5) atroskopik maniplasyon uygulandı. En az 2 ay, en çok 93 ay, ortalama 14.2 ay takip edilen hastalarımıza, son kontrollerinde yapılan Böstman skoruna göre değerlendirmede sonuçta; mükemmel %32.5, iyi %42.5, kötü %25 oranları elde edildi. Hastalarımızdan sadece ikisinde patellofemoral eklem dejenerasyonu izlendi, tel kırılması, kırık deplasmanı ve tel migrasyonu saptanmadı. Tüm patella kırıklarında tam kaynama izlendi. Bulunan tüm veriler ilgili literatürler ile karşılaştırıldı. Sonuçta, uyguladığımız yöntemlerde elde ettiğimiz sonuçların, literatür ile uyumlu olduğu tespit edildi. 44