Deneysel iskemi/ reperfüzyon oluşturulan rat böbreklerinde Pentoksifilin ve Verapamil`in koruyucu etkilerinin değerlendirilmesi

Abstract

Özet Bu çalışmanın deneysel bölümü Eylül-Ekim 2001 tarihleri arasında Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deney Hayvanları Laboratuarında, histopatolojik ve biyokimyasal değerlendirmesi ise Patoloji ve Biyokimya Anabilim Dallarında gerçekleştirilmiştir. Çalışmada ortalama ağırlıkları 250 g olan 24 Wistar albino tipi rat, 4 grup halinde ayrılarak kullanıldı. Birinci gruba hiçbir işlem yapılmayan 4 adet rat, ikinci gruba iskemi reperfuzyon yapılıp izotonik verilen 4 adet rat, III. ve IV. gruplara da iskemi reperfuzyon sonrası verapamil ve pentoksifilin verilen 8 rat dahil edildi, iskemi süresi 1 saat, reperfuzyon süresi 24 saat olarak belirlendi. Deneklerden alman normal ve iskemi reperfuzyon yapılmış böbrekler histopatolojik ve biyokimyasal olarak değerlendirildi. Histopatolojik olarak verapamil ve pentoksifilin grubunun kontrol deney grubu ile aralarındaki farkın anlamsız olması (p>0.05), bu iki ajanın deneysel iskemi reperfuzyon modelinde histopatolojik bir düzelme sağlayamadığını göstermektedir. Biyokimyasal olarak plazma MDA düzeyleri ile değerlendirildiğinde verapamil ve pentoksifilin grubunun iskemik kontrol grubu ile aralarındaki farkın anlamsız olması p>0.05), doku MDA düzeyleri ile değerlendirildiğinde verapamil ve pentoksifilin grubunun iskemik kontrol grubu ile farklılığının önemli olması (p<0.05), verapamil ve pentoksifilin gruplarının birbirleri arasındaki farkın önemsiz olması (p>0.05), bize deneysel iskemi reperfuzyon modelinde serbest oksijen radikallerinin hem dokuda hem de plazmada arttığını göstermektedir. Bu sonuçlarımıza göre verapamil ve pentoksifilin doku düzeyinde MDA seviyesinde bir azalma yapmış, plazmadaki MDA düzeylerini olumlu etkilememiştir. Serbest oksijen radikallerinin primer oluşum yeri iskemik hasara 27uğramış doku olduğundan ve dokudaki etki daha şiddetli olabileceğinden verapamil ve pentoksifilin dokuda serbest radikalleri daha fazla azaltıcı etki gösterebilir. Ancak histopatolojik olarak anlamlı bir düzelmenin görülmemesi, azalttığımız MDA düzeylerinin iskemi reperfuzyon hasarını önlemeye yetmediğini göstermektedir. 28