Akne vulgarisli hastalara bakteri direnci

Abstract

IV ÖZET Akne vulgaris, kalıtsal zeminde multifaktöriyel olarak geliştiği kabul edilen bir hastalıktır. Etyolojnin multifaktöriyel olması, tedavisinde çok çeşitli topikal ve sistemik ilaçların kullanımına neden olmuştur. Bu ilaçlar arasında en fazla antibiyotikler kullanılmaktadır. Antibiyotik kullanımının sık ve uzun süreli olması, bakteri direnci problemine neden olmuştur. Bu çalışmada; hastalardan izole edilen S. epidermidis ve P. acnes'in antibiyotiklere karşı olan direnç ve duyarlılık durumlarının tespit edilmesi amaçlandı. Çalışmaya akne vulgaris tanısı konan toplam 85 hasta alındı. Hastaların lezyonlanndan uygun şekilde alman örnekler laboratuvara ulaştırıldı. Becton Dickinson sceptör sistemlerinde identifikasyon ve antibiyogram işlemleri yapıldı. Çalışmaya alınan 85 hastanın, 53 'ünde S. epidermidis üredi. S. epidermidis üreyen vakalarda trimethoprim sulfamethoxazol %80,76 ve klindamisin %74,5 ile en duyarlı iki ajan, ampisilin %22,22 ve eritromisin %50 oran ile en az duyarlı iki ajan olarak tespit edildi. Akne şiddetlerine göre antibiyotik duyarlılık durumları karşılaştırıldığında; sadece eritromisin için gruplar arasında fark vardı (p< 0,05). Diğer antibiyotiklerde fark yoktu (p> 0,05). Eritromisin şiddetli olgularda daha etkili bulundu. Infiamasyon proçesi ön planda olanlarla olmayanlar arasında ve ilaç kullanma hikayesi olan vakalarla olmayan vakalar arasındaki fark önemsiz bulundu (p> 0,05). P. acnes üreyen 33 vakada; akne şiddetine göre ampisilin, tetrasiklin ve trimetoprim sulfametaksazol için gruplar arasında MİK değerlerinde fark bulunmadı (p> 0,05). Klindamisin ve eritromisin şiddetli vakalarda daha etkili bulundular. İlaç kullanma hikayelerinin olup olmaması arasında MÎK değerlerindeki fark önemsiz bulundu (p>0,05). Infiamasyon proçeslerinin olup olmaması arasındaki MİK değerlerinde fark tetrasiklin, trimetoprim sulfametaksazol ve ampisilin için önemsiz bulundu (p>0,05). Klindamisin ve eritromisin inflamasyon proçesi ön planda olan vakalarda daha etkili bulundular. Sonuç olarak, uzun süren akne vulgaris tedavisinde antibiyotik seçerken; aknenin kjinik derecelendirilmesi, inflamasyon komponenti ve kullanılacak antimikrobial ilaçların direnç durumları hesaba katılmalıdır.

SUMMARY Acne vulgaris is a disease which is accepted to grow multifactorially on heredity grounds. Because etiology is multifactorial, many topical and systematic medicines are used in its treatment. Among these medicines, antibiotics are most widely used. When an antibiotic is used frequently and over along time, problem with bacteria resistance can occur. This research aims to determine the resistance and sensitivity against antibiotics of S. Epidermidis and P. acnes which were isolated from patients. In total, 85 patients who were diagnosed as having acne vulgaris were used in this work. Souples which were taken in appropriate way from the lesions of the patients were sent to the labs. Identification and antibiogram procedures were done using the Becton and Dickinson sceptor systems. In 53 patients from 85, S. epidermidis increased. In the S. epidermidis cases, trimethoprim sulfamethoxazol % 80,76 and klindamisin %74,5 were found as the most sensetive two agents and ampisilin %22,22 and eritromisin %50 were the least sensetive two agents. When antibiotic sensitivity and acne intensity were compared, therewas a difference among groups only for eritromisin. There weren't any differences in other antibiotics. Eritromisin was found to be more effective in intensive cases. The difference was unimportant between the patients who had a story of medicine or not and the patients who were included or not included in the inflamation process. In 33 cases that have P. acnes, according to intensity of acne, there weren't any differences in MIC values between the groups for ampisilin, tetrasiklin and trimethoprim sulfamethoxazol (p>0,05). Klindamisin and eritromisin were found more effective in intensive cases. The difference was unimportant in MIC values between the groups who had the story of using medicine or not (pX),05). For tetrasiklin, trimethoprim sulfamethoxazol and ampisilin, the difference in MIC values was found unimportant in the case that they had inflamation process or not. Klindamisin and eritromisin were found more effective who were included in inflamation process. Finally, in the treatment of acne vulgaris that takes a long time, we must take in to consideration the choice of antibiotic, clinical grading of acne, the component of inflamation and the resistance of antimicrobial medicines that will be used.