Tip 2 Diyabetes mellitus`ta trombosit agregasyon değerleri ve bu değerlerin dyabetin süre ve tedavi seçenekleri ile ilişkisi

Abstract

IV ÖZET Bu çalışmada tip 2 diyabetes mellituslu hastalarda trombosit agregasyon düzeylerindeki olası değişiklikleri araştırdık. Çalışmaya daha önce tip 2 diyabetes mellitus tanısı almış, son üç ay için glisemik kontrolü sağlanamamış (HbAı0 >7,5 mg/dL) 45 diyabetik hasta alındı. Kontrol grubu olarak yaş ve cinsiyet eşleştirmeli 48 sağlıklı birey alındı. Diyabetik hasta grubu ve kontrol grubunun trombosit agregasyon değerleri karşılaştırıldı. Tip 2 diyabetes mellituslu hastalar ile kontrol grubunun epinefrin ve kollajen ile uyarımlı tombosit agregasyon değerleri arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlı değildi. Ancak diyabetik grup ile kontrol grubunun adenozin difosfat uyanmlı trombosit agregasyon değerleri arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Her iki grupta yaş ve cinsiyet ile trombosit agregasyon düzeyleri arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlı değildi. Diyabet süresi ile epinefrin uyarımlı trombosit agregasyon düzeyleri arasında negatif yönlü bir ilişki bulunmuştur. Süre arttığında epinefrin ile uyarılmış trombosit agregasyon yanıtı azalmaktadır. HbA1c düzeyleri ile trombosit agregasyon düzeyleri arasındaki fark istatistiksel olarak önemsiz bulundu. Diyabetin oral antidiyabetik sülfonilüre grubu ilaçlarla ya da insülin ile tedavisinin trombosit agregasyon düzeylerine etkisi istatistiksel olarak önemli değildi. Sonuç olarak tip 2 diyabette trombosit agregasyonunda artış ile trombozise eğilimin artması sonucu tromboembolik olaylar ve buna bağlı kardiyovasküler mortalite, morbidite, iskemik inme ve periferik damar hastalığının insidansında artışın önlenmesi için iyi bir glisemik kontrolün sağlanması, ek olarak antiagregan ilaçların diyabette etkinliğinin artırılmasıyla kullanımının yaygınlaştırılması gerekmektedir. Anahtar kelimeler: Diyabet, trombosit agregasyonu, sülfonilüre, insülin

SUMMARY In this study, we investigated probable changes of platelet aggregation levels in type 2 diabetes mellitus. 45 diabetic patients who have type 2 diabetes mellitus beforehand are accepted, who couldn't glyceamic control (HbAic >7,5 mg/dL) in the last three months. As a control groups; 48 age and sex matched healthy subjects are included to the study. Platelet aggregation values of diabetic patients and control subjects are compared. The relationship between epinephrine, collagen induced platelet aggregation values of type 2 diabetic patients and control subjects is found statistically insignificant but the relationship between ADP induced platelet aggregation values of type 2 diabetic patients and control subjects is found statistically significant. The relationship between age, sex and platelet aggregation levels in both groups is found statistically insignificant. We found a significant relationship between duration of diabetes mellitus and epinephrine induced platelet aggregation levels. While duration of diabetes increases, epinephrine induced platelet aggregation level is decreased. The relationship between HbAic and platelet aggregation levels is found statistically insignificant. It is found statistically insignificant that the relationship between effect of treatment of diabet with sulfonylurea or insulin and platelet aggregation values. As a result, increased platelet aggregation in type 2 diabetes mellitus cause increase inclination in thrombosis, thromboembolic cases therefore cardiovascular mortality, morbidity, ischemic stroke and peripheric vascular disease incidence increase. Supplying a good glycemic control and having effects of antiaggregan drugs increased and become widespread in diabetes can prevent all of these situations. Key words: Diabetes, platelet aggregation, sulfonylurea, insulin