Periferal diabetik nöropatili hastaların tedavisinde memantinin etkinliği

Abstract

VI ÖZET Diabetik periferal nöropati (DPN) klinik pratikte en sık karşılaşılan kronik nöropatik ağrı sendromlarından birisidir. Diabetik nöropatili hastalarda çeşitli tedavi yöntemleri denenmektedir. Son yıllarda primer afferent-spinotalamik nöron sinapslarında eksitatör transmisyonun modülasyonu için N-methyl-D-aspartate (NMDA) reseptör antagonistleri kullanılmaktadır. NMDA reseptör antagonistlerinin kronik ağrı durumlarında opioid analjezikler kadar etkin olduğu da gösterilmiştir. Bu çalışmada diabetik polinöropatili hastalarda prospektif olarak NMDA reseptör antagonisti Memantin'in farklı iki dozda, klinik ve elektrofızyolojik etkinliğini değerlendirmeyi amaçladık. Tip 2 diyabetli ve diabetik nöropatisi olan 24 hasta ve 25 sağlıklı birey çalışmaya dahil edildi. Diabetik nöropati tanısı klinik (anamnez, motor, duyusal ve refleks muayenesi) ve elektrofızyolojik testler ile konuldu. Tüm bireylerde her iki median ve ulnar sinir motor ve duyusal iletimleri ve sol peroneal ve posterior tibial sinir motor iletimleri incelendi. Hastaların ağrı şikayetleri tedavi öncesi ve sonrası Vizüel Ağrı Skalası (VAS) ile değerlendirildi. Hastalara birinci hafta 10 mg, daha sonra altı hafta boyunca 20 mg memantin verildi. Altıncı hafta sonunda hastalar tekrar değerlendirildi. Tedaviye ara vermeksizin bir hafta 30 mg, daha sonra altı hafta boyunca 40 mg memantin uygulandı. Her iki tedavi grubunda kontrol grubuna kıyasla VAS değerlerinde anlamlı düzelme gözlenirken, tedavi grupları arasındaki fark önemsiz bulundu. Tedavi öncesi ve sonrası median, peroneal ve posterior tibial sinirlerin distal motor latans, amplitüd ve motor iletim hızı değerleri arasında fark önemsiz bulundu. Sağ ulnar sinir motor iletim hızı değerlerinde başlangıç ile 40 mg arasında ve 20 mg ile 40 mg tedavi grupları arasında anlamlı fark bulunurken, başlangıç ile 20 mg lık memantin tedavivn grubu arasındaki fark önemsiz olarak bulunmuştur. Sağ ve sol median sinir duyusal iletim hızı değerlerinde her iki tedavi grubunda anlamlı düzelme gözlenirken, tedavi grupları arasındaki fark önemsiz bulundu. Sağ ve sol ulnar sinir duyusal iletim hızı değerlerinde her iki tedavi grubunda da anlamlı düzelme bulunurken, tedavi grupları arasındaki fark önemsiz bulundu. Sonuç olarak diabetik polinöropatide memantin tedavisi nöropatik ağrıda ve özellikle duyusal sinir iletim hızlarında düzelme sağlamaktadır. Anahtar Kelimeler: Diabetik Nöropati, NMDA Reseptörleri, VAS, Elektromyografi, Memantin

vııı ABSTRACT Diabetic peripheral neuropathy (DPN) is one of the most frequent chronic pain syndromes. Several therapeutic modalities have been used for the patients with DPN. In recent years, NMDA receptor antagonists for modulation of excitatory transmission at primary afferent spino-thalamic neuron synapses are being used. It has been shown that NMDA receptor antagonists are as effective as opioid analgesics in cases with chronic pain. The aim of this study was to investigate the clinic and electrophysiologic effectiveness of NMDA receptor antagonist Memantin at two different doses prospectively. Twenty four patients with type 2 diabetes and diabetic neuropathy and 25 normal individuals were included into the study. The diagnosis of diabetic neuropathy was based on clinical signs and symptoms (history, clinical examination of muscle strength, sensorial and deep tendon reflexes), and electrophysiological tests. Motot and sensory nerve conductions of median and ulnar nerves on both sides and peroneal and posterior tibial nerve motor conductions on right side were recorded. Median and ulnar nerves' motor and sensorial conduction and; left peroneal and posterior tibial nerve's motor conduction were determined in all cases in the study. Pain complaints of the patients were evaluated by using visual pain scala before and after the treatment. Patients were administered 10 mg Memantin for the first week followed by then 20 mg for consecutive 6 week. Without interruption of treatment 30 mg Memantin for one week and then 40 mg Memantin for 6 week were administered. There was a significant improvement in both treatment groups as compared to control group. Difference between the treatment groups was not significant. The differences values of distal motor latency, amplitude, motor conduction velocities of median, peroneal and posterior tibial nerves between prior and after treatment wereIX not significant. There was a significant difference between initial and 40 mg treatment groups and 20 mg and 40 mg treatment groups for right ulnar nerve's transmission, while the difference between initial and 20 mg treatment groups was insignificant. There was a significant improvement in right and left median nerve's sensorial conduction velocities in both treatment groups, but no difference was observed between treatment groups. Similarly, there was a significant improvement in right and left ulnar nerve's sensorial transmission rates in both treatment groups, while no difference was observed between treatment groups. It was concluted that; Memantin was effective in reducing neuropathic pain in patients and improvement in nerve's sensory conduction velocities in patients with DPN. Key Words: Diabetic Neuropathy, NMDA Receptors, VAS, Electromyography, Memantin