Deri ve yumuşak doku infeksiyonlarında seftriaksiyon ve levofloksasin tedavisinin karşılaştırılması

Abstract

III ÖZET Deri ve yumuşak doku infeksiyonları kendi kendini sınırlayan lokalize bir infeksiyondan hayatı tehdit eden ciddi sistemik toksik tablolara kadar değişebilen klinikle karşımıza çıkabilir. Deri bütünlüğünü bozan travma, cerrahi işlem, yanık, böcek, hayvan ve insan ısırıkları gibi durumlarda deri ve yumuşak doku infeksiyonları gelişebilir. Kronik alt hastalığı olanlarda sepsise sebep olabilir. Tedavide genellikle penisilin G, penisilinaza dirençli penisilinler (kloksasilin, dikloksasilin), birinci kuşak sefalosporinler ve penisilin alerjisi olanlarda eritromisin kullanılmaktadır. Ayaktan parenteral antibiyotik tedavisi (APAT) endikasyonlarmdan biri de deri ve yumuşak doku infeksiyonlarıdır. Bu çalışmada 64 yumuşak doku infeksiyonlu erişkin hasta, rasgele iki gruba ayrılarak ilk gruptaki 33 hastaya 14 gün süreyle günde tek doz 500 mg iv levofloksasin, ikinci gruptaki 3 1 hastaya ise günde tek doz seftriakson 1 g iv verildi. Tam konulduktan hemen sonra tedavi başlandı ve tedavi öncesi yara yeri aspirat mikroskopisi, kültürleri ve kan ve boğaz kültürleri yapıldı. Hastaların tedavi öncesi ve tedavinin 3-5. günlerde, tedavi bitiminde ve tedavi bitiminden bir hafta sonra klinik bulguları, lezyonun tanımı, lokal ve sistemik bulguların varlığı kaydedildi. Hastaların klinik takibinde oral sefiksim veya levofloksasin tedavisine geçildi. Hastalarda altta yatan hastalıklar da araştırıldı. En sık tinea pedis, venöz yetmezlik ve diabetes mellitus alt hastalık olarak değerlendirildi. İğne aspirat kültürü 64 hastanın 6 (%9.4)'sında pozitifti ve kan kültürü sadece 3 (%4.7)'ünde pozitifti. Tedavi sonrası klinik bulgular her iki grupta benzerdi. Levofloksasin alan birinci gruptaki hastalarda klinik basan 29 hasta ile %87.8 ve seftriakson alan ikinci gruptaki hastalarda ise klinik basan 28 hasta ile %90.3 olarak bulundu. Tek doz kullanımı yönünden hastalar uyumluydu ve her iki grup hastada belirgin ilaç yan etkisi görülmedi. Sonuç olarak parenteral başlanıp ardışık oral tedaviyle devam edilebilen ve APAT için uyumlu olan her iki antibiyotiğin deri ve yumuşak doku infeksiyonlarının tedavisinde benzer ve yeterli etkili olduğu düşünüldü. Anahtar kelimeler: Yumuşak doku infeksiyonu, APAT, seftriakson, sefiksim, levofioksasih.

IV SUMMARY Infections of the soft tissue and the skin may represent with a wide range of clinical findings, from a localized, self limiting infections to life threatening serious systemic toxicity. In situations that break the integrity of the skin, such as trauma, surgical operations, burns, insect, animal or human bites can develop and cause sepsis in patients with an underlying chronic disease. Usually penicillin G, penisilinase resistant penicillins (e.g,cloxacilin,dicloxacilin), first generation cephalosporins and erythromycin in patients with penicillin sensitivity are used for treatment. One of the indications for outpatient parenteral antibiotic treatment (OP AT) is skin and soft tissue infections (SSTT). In this study, 64 adult patients with soft tissue infections are randomly divided into two groups. The 33 patients in the first group were administered intravenously 500 mg of levofloxacin as a single dose daily and the 31 patients in the second group were administered 1 g of iv ceftriaxone as a single dose daily. The treatments were initiated within the day of the diagnosis. Microscopic examination and cultures of wound aspirates, blood and throat cultures were performed before the treatment The clinical findings, definitions of the lesions, presence of local and systemic findings were recorded on the day of admission and reported, on the 3rd and 5th days of follow up, at the end of the treatment and one week later than the cessation of the therapy. On the follow up of the patients oral cefixim or oral levofloxacin therapy was administrated. The underlying diseases of the patients were also recorded as welLThe most common underlying disease was tinea pedis, followed by venous insufficiency and diabetes mellitus between the patients. The needle aspiration cultures were positive in 6 (9.4%) of the 64 patients and blood cultures were positive only in 3 patients (4.7%). The clinical findings after the treatment were similar in both groups. The clinical success in the first group of patients who received levofloxacin was 87.8% within the 29 patients and 90.3% within the 28 patients in the second group of patients who received ceftriaxone. The patients were competent for the single dose administration of the drugs and no significant side effects were observed in both groups. As a result both of the antibiotics which can be administrated parenteraUy at the beginning and be followed with a consequent oral treatment, were shown to have similar and sufficient effect on the SSTI. Keywords: Soft tissue infections, outpatient parenteral antibiotic treatment, ceftriaxone, cefixim, levofloxacin.