Gebeliğin hipertansif hastalıklarında serum sVEGFR-1 düzeyinin klinik önemi

Abstract

Preeklampsi, gebeliğin 20. haftasından sonra yeni başlangıçlı hipertansiyon ve praoteinüriyi kapsayan gebeliğe özgü bir bozukluktur. Preeklampsi günümüzde de neonatal ve maternal morbidite ve mortalitenin önde gelen nedenlerindendir. Preeklampsinin patofizyolojisinde endotel disfonksiyonunun merkezi bir rolü olduğu düşünülmektedir. Ancak, endotel disfonksiyonunun nedeni net olarak bilinmemektedir. Bu çalışmada, daha önce gebeliğin hipertansif hastalıklarında plasental üretimi ve serum düzeyinin arttığı gösterilen sVEGFR-1'in klinik önemini araştırmak amaçlandı. Bu prospektif vaka kontrollü çalışmanın grupları preeklamptik (n=44) ve normal sağlıklı gebelerden (n=44) oluşturuldu. Her iki grubun prepartum ve postpartum serum sVEGFR-1 düzeyleri özel bir ELISA (enzyme-linked immunosorbent assay) kiti (Biosource, Biosource International Inc., California, USA ) kullanarak ölçüldü. Her iki grubun kendi içinde prepartum serum sVEGFR-1 değerlerinin ortancasının postpartum serum sVEGFR-1 değerlerinin ortancasından daha yüksek olduğu saptandı (p < .05). Preeklamptik gebelerin prepartum ve postpartum serum sVEGFR-1 düzeylerinin kontrol grubunundakinden anlamlı şekilde daha yüksek olduğu saptandı (p < .05). Preeklamptik hastalar arasında, serum sVEGFR-1 düzeyleri ile proteinürinin derecesi (p < .05, r = 0.25), sistolik (p < .05, r = 0.25) ve diastolik kan basıncı (p < .05, r = 0.31) arasında pozitif ilişki olduğu gösterildi. Bu bulgular, artmış serum sVEGFR-1 düzeyinin preeklampsi patofizyolojisinde rolü olabileceğini ve sVEGFR-1'in kapsamlı in vitro ve in vivo çalışmalardan sonra preeklampsinin taramasında ve önlenmesinde kullanılabileceğini göstermektedir

Preeclampsia, a pregnancy-specific syndrome consisting of hypertension and proteinuria occurring de novo after the 20th week of gestation, remains the leading cause of maternal and fetal morbidity and mortality worldwide. Endothelial dysfunction is proposed to be a central feature of the pathophysiology of preeclampsia. However, the mechanism by whichthis endothelial dysfunction occurs remains uncertain. We aimed to investigate clinical importance of sVEGFR-1 which was shown as increased placental synthesis and serum levels in hypertensive disorders of pregnancy. Groups of this prospective case-controlled study were composed of preeclamptic (n=44) and normal healthy pregnant (n=44) women. From both groups, additional samples were collected within 48 hours postpartum. Concentrations of sVEGFR-1 in serums were measured using a spesific enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA, Biosource, Biosource International Inc., California, USA). Within both groups, prepartum serum levels of sVEGFR-1 was higher than postpartum levels (p < .05). Prepartum and postpartum serum levels of sVEGFR-1 in preeclamptic women was higher than levels in the control group (p < .05). Serum sVEGFR-1 levels of preeclamptic women were positively correlated with degree of proteinuria (p < .05, r = 0.25), systolic (p < .05, r = 0.25) and diastolic blood pressures (p < .05, r = 0.31). These findings may point to an involvement of sVEGFR-1 in the pathophysiology of preeclampsia and after large in vitro and in vivo studies, sVEGFR-1 may be used in the screening and prevention of preeclampsia