Kronik koroner arter hastalığı olgularında miyokard canlılığının oral glukoz uygulaması sonrası talyum-201 infüzyon MPSPECT ile değerlendirilmesi

Abstract

Biz bu çalışmamızda, kronik koroner arter hastalığı(KKAH) veya geçirilmiş miyokard infarktüsü(MI) olduğu bilinen non-diabetik hastalarda miyokard perfüzyon sintigrafisinde (MPSECT) sol ventrikülün herhangi bir duvarında sabit perfüzyon defekti izlenen olgularda, oral glukoz verilimini takiben Talyum-201'in (Tl-201) infüzyonla uygulanması sonrası miyokard canlılığının değerlendirilmesi amaçlandı.Çalışmaya, MI geçirmiş (subakut-kronik) veya geçirdiğinden kuşkulanılan, toplam 33 non-diabetik KKAH olgusu (3 Kadın, 30 Erkek, yaş.ort.: 55.24±11, yaş aralığı:33-77 yıl) dahil edildi. Hastaların tümüne Tl-201 ile istirahat/redistribüsyon/24.saat geç-MPSPECT yapıldı. Sol ventrikülün herhangi bir duvarında sabit perfüzyon defekti izlenen bu olgulara, 24.saat geç-MPSPECT sonrası 75 gram oral glukoz verilmesinden 30 dakika sonra 1mCi Tl-201 100cc serum fizyolojik(SF) içerisinde 20 dakikada yavaş infüzyonla gidecek şekilde uygulandı. İnfüzyon sonrası 10.dakikada MPSPECT görüntüleme yapıldı. Perfüzyon görüntüleri 26 segment-5 dereceli skorlama yöntemi ile vizüel olarak değerlendirildi.Glukoz sonrası dönemde ölçülen serum insülin düzeylerinde glukoz öncesine göre anlamlı artış saptandı(p<0.001). İstirahat görüntüleriyle karşılaştırıldığında; redistribüsyon ve 24.saat geç-MPSPECT görüntülerinde segmental perfüzyon iyileşmesi sırasıyla %16.3 ve %18.3 iken, bu oran glukoz sonrası Tl-201 infüzyon-MPSPECT görüntüleri için %27.2 olarak bulundu. Perfüzyonu kötüleşen segmentlerin oranı ise redistribüsyon, 24.saat geç-MPSPECT ve glukoz sonrası Tl-201 infüzyon-MPSPECT görüntülemeleri için sırasıyla; %9.4, %14.5 ve %7.3 olarak hesaplandı. Her 3 damar alanına göre değerlendirildiğinde, en yüksek düzeyde perfüzyon iyileşmesinin ve en düşük düzeyde perfüzyon kötüleşmesinin de yine oral glukoz sonrası Tl-201 infüzyon görüntülerinde izlendiği dikkati çekmektedir. Anjiyografiye göre koroner arter darlık dereceleri değerlendirildiğinde ise, ?90 darlığı olan hasta grubunda LAD ve RCA alanında perfüzyonu iyileşen segment oranının glukoz sonrası Tl-201 infüzyon-MPSPECT çalışmada en yüksek olduğu bulundu. Mİ geçirme sürelerine göre değerlendirildiğinde en yüksek segmental perfüzyon iyileşmesinin Mİ süresi 0-3 ay olan hastalarda izlendiği bulundu. KKAH veya geçirilmiş MI olduğu bilinen non-diabetik hastalarda oral glukoz verilimini takiben Talyum-201'in infüzyonla uygulanmasının miyokard canlılığının değerlendirilmesinde daha iyi sonuç veren, redistribüsyon ve/veya 24.saat geç görüntülemeye alternatif ve kolay uygulanabilir bir yöntem olduğu düşünülmektedir.Anahtar Kelimeler: Miyokard Canlılığı, Glukoz, Tl-201, İnfüzyon, SPECT

The aim of this study was to consider the myocardial viability for non-diabetic patients, with chronic coronary artery disease (CCAD) or previous myocardial infarction (MI), with Thallium-201 (Tl-201) infusion-MPSPECT imaging after oral glucose application.In this study, 33 non-diabetic patients (3F, 30M, mean:55.24±11, range: 33-77 yrs) with MI history or known CCAD were included. Rest/redistribution/24hr-late-MPSPECT imaging was applied to all patients. In all patients fixed perfusion defect was observed on any wall of left ventriculi, after 24hr-late-MPSPECT imaging, 75gr oral glucose was given. Then, 30min later 1mCi Thallium-201 in 100cc SF was applied in 20min by slow infusion. After infusion at the 10th minute MPSPECT imaging was applied. Perfusion was evaluated visually for totally 3432 segments with 26 segments-5 scoring technique.For serum insulin levels measured after glucose application, a significant increase was determined, according to the period before glucose(p<0.001). When compared with rest images, segmental perfusion improvement both in redistribution and in the 24hr-late-MPSPECT images were 16.3% and 18.3%, respectively. This ratio was found as 27.2% for T1-201 infusion-MPSPECT images. The ratios of segments in which perfusion was worsening were calculated for redistribution, 24hr-late-MPSPECT and T1-201 infusion-MPSPECT, 9.4%, 14.5% and 7.3%, respectively. When this evaluation was made for all three vessel areas, again the highest perfusion improvement and the lowest perfusion worsening was detected for T1-201 infusion-MPSPECT. Also when this evaluation was made for three vessel areas according to the coronary narrowing degree, again the highest perfusion improvement was detected for T1-201 infusion-MPSPECT, in segments at LAD and RCA areas with ?90% narrowing. When we evaluated the patients according to the MI history time, the highest segmental perfusion improvement was detected in patients with 0-3 month MI history.We think that, in non-diabetic patients, who are known to have CCAD or previous MI history, T1-201 infusion-MPSPECT is an easy applicable method which gives better results for the evaluation of myocardial viability.Key Words: Myocardial viability, Glucose, Tl-201, Infusion, SPECT