İki uçlu bozukluk hastalarında ve anne-babalarında eksen I, eksen II tanılarının incelenmesi

Abstract

Bu çalışmada, psikiyatri polikliniğinde izlenen iki uçlu I bozukluğu olan hastaların eksen I, eksen II eş tanılarının saptanması ve bu tanıların hastaların sosyodemografik ve klinik bulguları ile ilişkisi araştırılmıştır. Aynı şekilde hastaların anne-babalarında eksen I, eksen II tanılarının varlığı ve bu tanıların hastaların klinik bulguları ile ilişkisi araştırılmıştır.Çalışmada remisyondaki 44 hastaya, sosyodemografik ve klinik bilgi formu doldurularak SCID-I (DSM-IV Eksen I Bozuklukları İçin Yapılandırılmış Klinik Görüşme), SCID-II,(DSM-III-R Eksen II Bozuklukları İçin Yapılandırılmış Klinik Görüşme ) uygulandı. Toplam 80 anne-babaya sosyodemografik bilgi formu doldurtulup SCID-I ve SCID-II uygulandı. Hastaların %47.7'sinde (N=21) yaşam boyu eksen I eş tanısı, %56.8'inde (N=25) ise eksen II eş tanısı vardı. Bu örneklemde, eksen I eş tanısı olarak en fazla obsesif kompulsif bozukluk, eksen II eş tanısı olarak da en fazla obsesif kompulsif kişilik bozukluğu vardı. Nöbet sayısı eksen I ve eksen II eş tanısı olan hastalarda istatistiksel olarak anlamlı ölçüde fazlaydı. Eksen I ve eksen II eş tanısı olan hastalarda, ilaç kullanımı istatistiksel olarak anlamlı ölçüde düzensiz, tedaviye yanıt istatistiksel olarak anlamlı ölçüde kötü idi. Kişilik bozukluklarının eşlik ettiği hastalarda bozukluğun başlama yaşı istatistiksel açıdan anlamlı derecede daha erkendi. Çalışmaya alınan anne-babaların %40'ına (N=32) eksen I tanısı kondu. Çalışmada iki uçlu bozukluk hastalarının anne-babalarında yaşam boyu duygudurum bozukluğu oranı %30.1 ve iki uçlu bozukluk oranı %3.8 olarak bulundu. Anne-babalarına tanı konmayan 15 kişi (%34.1) 1. grup, anne-babalarına eksen I tanısı konan 27 kişi (%61.4) 2. grup ve anne-babalarına eksen II tanısı konan 10 kişi (%22.7) 3. grup olmak üzere üç grup oluşturuldu. İki uçlu bozukluğun başlama yaşı 2. grupta istatistiksel olarak anlamlı derecede daha küçük yaştaydı. Nöbet sayısı, hastaneye yatış sayısı 2. grupta istatistiksel olarak anlamlı düzeyde fazlaydı ve tedaviye yanıt diğer gruplara göre istatistiksel olarak anlamlı ölçüde kötüydü. İntihar girişimi sayısı 3. grupta anlamlı olarak daha fazlaydı (p<0.05). Düzensiz ilaç kullanımı 2. ve 3. grupta istatistiksel olarak daha fazlaydı (p<0.05).Anahtar sözcükler: Duygudurum bozukluğu, eş tanı, anne-babada psikopatoloji

Primary objective of this study was to examine axis I and axis II disorders in patients diagnosed with bipolar disorder type 1 and to evaluate the association of these disorders with these patients? sociodemographic and clinical characteristics. Secondary objective was to investigate the presence of axis I and axis II disorders in parents and the association of these disorders in parents with the patients? clinical characteristics. Sociodemographic and clinical information form, SCID-I and SCID-II (DSM-IV based structured clinical interview for axis I disorders, DSM-III-R based structured clinial interview) were administered to 44 patients in remission and to the parents of these patients (N=80).47.7% of the patients (N=21) had a lifetime axis I disorder comorbidity and 56.8% of the patients (N=25) had a lifetime axis II disorder comorbidity. Where obsessive compulsive disorder was the most common axis I disorder, obsessive compulsive personality disorder was the most common axis II disorder among this sample of patients. Number of affective episodes was significantly higher in patients with comorbid axis I and axis II disorder (p<0.05). In patients with comorbid axis I and axis II disorder, drug compliance and treatment response was significantly lower than the patients without a comorbidity. Age of onset of the disorder was significantly earlier in patients who had a personality disorder.40% of the enrolled parents (N=32) had a lifetime axis I diagnosis. 30.1 % of the parents had a lifetime affective disorder and the rate of bipolar disorder in parents was 3.8% in this sample. Patients were classified into three groups where 34.1% (N=15) of the patients whose parents had no psychopathology formed group 1, 61.4% (N=27) of the patients whose parents had an axis I diagnosis formed group 2 and 22.7% (N=10) of the patients whose parents had an axis II diagnosis formed group 3. Age of onset of bipolar disorder was significantly earlier in group 2. Number of affective episodes and number of hospitalizations were significantly higher in group 2. Treatment response was significantly worse in group 2 when compared to other groups. Number of suicide attempts were significantly higher in group 3. Drug compliance was significantly lower in groups 2 and 3.Key Words: mood disorder, comorbidity, parental psychopathology