Major depresyonda d vitamini düzeyleri ve d vitamini reseptör gen polimorfizmi

Abstract

AMAÇ: Bu araştırmanın amacı; major depresif bozukluk tanısı alan hastalarda D vitamini düzeyleri ve D vitamini reseptöründeki genetik polimorfizmlerden biri olan rs2228570 (FokI) polimorfizmini değerlendirilmesi, vitamin düzeyleri ile genetik polimorfizmin uyku, dürtüsellik, somatik yakınmalar ve hastalık şiddeti üzerindeki etkisinin araştırılmasıdır. YÖNTEM VE GEREÇLER: Çalışmamızın örneklemi, Balıkesir Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Psikiyatri Polikliniği'ne başvuran ve major depresif bozukluk tanısı alan (n=86) hastalardan oluşmaktadır. Bununla birlikte, hasta grubuyla benzer yaş ve cinsiyete sahip olan (n=89) gönüllüler çalışmaya alınmıştır. Hastalarda psikiyatrik tanı varlığı DSM-IV Eksen I Bozuklukları için Yapılandırılmış Klinik Görüşme (SCID-I) uygulanarak koyulduktan sonra, klinik değerlendirme için araştırmacı tarafından hazırlanan Sosyodemografik Veri Formu, Hamilton Depresyon Ölçeği, Hamilton Anksiyete Ölçeği, Pittsburgh Uyku Kalitesi Ölçeği, Barrats Dürtüsellik Ölçeği ve SCL 90 –R Somatik Yakınmalar Alt Ölçeği kullanılmıştır. Çalışmaya katılmayı kabul edip bilgilendirilmiş onamı alınan hastalardan ve sağlıklı gönüllülerden 12 saat açlık sonrası toplam 3 adet EDTA'lı tüpe kan alınmıştır. D vitamini düzeyleri ticari kitler aracılığıyla, ECLIA (Electro-chemiluminescence immunoassay ) yöntemi kullanılarak belirlenmiştir. Genotip tayini, Polimeraz Zincir Reaksiyonu-Restriksiyon Fragmanı Uzunluk Polimorfizmi (PCR-RFLP) analizi ile saptanmıştırSONUÇLAR: Çalışmamızda D vitamini düzeyleri ortanca (min-maks) değerleri hasta ve kontrol gruplarında sırasıyla 10.3 ng/mL (3.0- 42.1) ve 11.4 ng/mL (3.0- 38.8) olarak gözlenmiştir. D vitamini düzeyleri açısından gruplar arası istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edilememiştir(p=0,729). FokI polimorfizmi genotip dağılımı açısından da hasta ve kontrol grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark gözlenmemiştir (p=0.396). TARTIŞMA: Sonuç olarak bulgularımız depresyon ve D vitamini düzeyleri ve reseptördeki polimorfizm arasındaki ilişkiyi desteklememektedir. Literatürdeki bilgilerin ışığında bu hipotezlerin test edilmesi için daha geniş vaka sayılarıyla yapılacak çalışmalara ihtiyaç vardır.

AIM: The aim of this study is to evaluate vitamin D levels and rs2228570 (FokI) polimorhism, one of the genetic polymorphisms in the vitamin D receptor, in major depressive disorder patients and to investigate the impact of vitamin levels and genetic polymorphisms on quality of sleep, impulsivity, somatic symptoms and disease severity.METHODS: The study sample was composed of patients who were diagnosed with major depressive disorder (n = 86) in Balıkesir University Faculty of Medicine Hospital, Department of Psychiatry. Having similar age and sex with patients healthy volunteers (n=89) were included in the study as control group. After using Structured Clinical Interview for DSM-IV Axis I Disorders (SCID-I) for the diagnosis, we applied sociodemographic data form prepared by the researchers for clinical assessment, Hamilton Depression Rating Scale, the Hamilton Anxiety Scale, the Pittsburgh Sleep Quality Index, Barrats Impulsiveness Scale and SCL-90 somatic complaints subscales were used for clinical assesment. The patients and the control group were given informed consent and 12 hours fasting blood was taken. Vitamin D levels was determined using the method of ECLIA (Electrochemiluminescen immunoassay) through commercial kits. Genotype analysis was determined by the method Polymerase Chain Reaction-Restriction Fragment Length Polymorphism (PCR-RFLP).RESULTS: In our study, vitamin D levels median (min-max) values of the patient and control groups were 10.3 ng / mL (3.0- 42.1) and 11.4 ng / mL (3.0- 38.8), respectively. Statistically, significant differences for Vitamin D levels between groups were not detected (p = 0.729). Similiarly no statistically significant difference between groups in genotype distribution was observed (p = 0.396).CONCLUSION: In conclusion, our findings do not support the relationship between depression and vitamin D levels ande genetic polimorphism. To test the hypothesis we need further studies with large number of patients.