Post-fundoplikasyon erken dönem disfajinin interstisyel cajal hücreleri ile ilişkisi

Abstract

Gastroözofageal reflü tedavisinde en sık uygulanan yöntem olan Nissen fundoplikasyonu sonrası en sık komplikasyonlardan birisi erken dönem gelişen disfajidir. Disfajinin etiyolojisi kesin olarak belli değildir, nedeninin operasyon sonrası geçici ödem veya özofageal hipomotilite olduğu düşünülmektedir. İnsanlarda yapılan bazı manometrik çalışmalarda operasyon sonrası özofagusta hipomotilite geliştiği bildirilmektedir. Ancak bu çalışmaların kesin etiyolojik bir açıklama getirememesi bizi konuyu araştırmaya yöneltmiştir. Bu çalışmada deneysel modelde gastroözofageal reflü , Nissen fundoplikasyonu ve özofagus disseksiyonunun intestinal sistem pacemaker hücreleri üzerindeki etkinliğinin araştırılması amaçlanmıştır.Çalışma deney ağırlıkları 250-300 gram arasında değişen, Wistar albino cinsi, 16 erişkin erkek ratlar üzerinde gerçekleştirildi. Ratlar, çalışma grubu 9 rat, kontrol grubu 7 rattan oluşmak üzere randomize olarak 2 gruba ayrıldı . Birinci gruba operasyonun özofagus üzerindeki etkinliğinin araştırılması için Nissen fundoplikasyonu operasyonu uygulandı. İkinci grup hiçbir işlem uygulanmayan kontrol grubu olarak değerlendirildi. Disfaji yaklaşık 2. haftada pik yaptığı için bu süre sonunda denekler sakrifiye edilerek özofaguslar ve özofago-gastrik bileşkeler patolojik inceleme için çıkartıldı. Patolojik inceleme esnasında bu gruplar da kendi içlerinde iki eşit gruba ayrıldı.Histopatolojik olarak alınan kesitlerde interstisyel Cajal hücreleri, 5-HT2A ve 5-HT3A dağılımları incelendi.Sonuçta gastro-intestinal sistemin pacemaker hücreleri olan interstisyel Cajal hücrelerinin sayıca miktarının azalmasının post-fundoplikasyon olgularında erken dönem disfajiye etkisi olabileceği düşünülmüştür. İnterstisyel Cajal hücrelerinin fonksiyonlarını yerine getirmede aracı olan ve gastrointestinal sistemde bireysel olarak da fonksiyon gören 5-HT2A ve 5-HT3A dağılımlarında belirgin farklılık bulunmaması konu hakkında ileri araştırmaların gerekli olduğunu göstermektedir. Bu bulguların özellikle post-fundoplikasyon olgularında erken dönem disfajinin yönetiminde tedaviye yönelik katkısı olabileceğini düşünmekteyiz.

Early dysphagia is one of the most frequent complications after Nissen fundoplication which the most applied procedure in gastroesophageal reflux. The etiology of dysphagia is obscure; the reason is thought to be postoperative temporary edema or esophageal hypomotility. Postoperative esophageal hypomotility have been developed in some of the manometrical studies. However since the recent studies could not illuminate the etiology of the esophageal physiopathology, the underlying mechanism needs to be elucidated. In the present study, we aimed to investigate the effectiveness of Nissen fundoplication and dissection of esophagus to the pacemaker cells of intestinal system in an experimental model.The study was performed with 16 adult male Wistar albino rats, weighing 25-350 gram. Rats were randomly assigned as the study group (n=9 rat) and the control group (n=7 rat). Nissen fundoplication is performed to the study group to evaluate the efficacy of the operation at the esophagus. No procedure was applied to the control group. Since dysphagia is developed at the 2nd week, the rats were sacrificed at the second week. Specimen was obtained from esophagus and esophagogastric junctions for the pathological examinations. Study groups were further divided to equal subgroups for pathological examinations which were performed to identify the distribution of interstitial cells of Cajal, 5-HT 2A and 5-HT 3A at the specimens.In conclusion, the reduction of the number of Cajal interstitial cells which are the pacemaker cells of gastrointestinal system may be effective at the early dysphagia that occurs at the period of postfundoplication procedures. The distribution of 5-HT 2A and 5-HT 3A that are mediators to interstitial Cajal cell functions did not assign a significant difference between the study groups that requires further investigations. We believe that present data could be helpful in the management of the treatment of dysphagia that occurs at the early period of postfundoplication.