Şizofreni hastalarında aile etkileşimli sosyal biliş geliştirme programının etkinliği

Abstract

Giriş: Soyal işlevsellikteki iyileşme, şizofrenide rehabilitasyon projelerinin henüz gerçekleştiremediği en büyük hedeflerinden birisidir. Yakın geçmişte şizofreni hastalarının sosyal işlevsellik anlamındakirehabilitasyonunda yeni nörobilişsel ve sosyal bilişsel tedavilerin gündeme geldiği gözlenmiştir. Ancak bu programlar incelendiğinde, hemen hepsinin belirli derecelerde bireyin içerisinde bulunduğu sosyal çevreyi görmezden geldiği görülür.Amaç: Bu çalışma ile sosyal bilişi geliştirmeye yönelik etkinliği öncesinde gösterilmiş bir tedavi programında aile katılımının sosyal biliş, işlevsellik ve yaşam kalitesi üzerindeki etkisini araştırmak hedeflenmiştir.Gereç ve Yöntem: 19 Şizofreni tanılı hastaya 14 hafta süresince , aile katılımlı sosyal biliş ve etkileşim tedavisi uygulanmıştır. Aileden bir kişi veya yakın bir arkadaş, tedavi sürecinde yardımcı eğitici olarak görevlendirilmiştir. Buna karşın 26 hastadan oluşan ve yaş, cinsiyet ve ortalama aile ile geçirilen süreleri eşlenmiş sosyal etkileşim grubu oluşturulmuş ve kontrol grubu olarak kabul edilmiştir. Sosyal biliş, sosyal işlevsellik, yaşam kalitesi, ve semptom şiddeti hedef gelişme alanları olarak belirlenmiştir.Sonuçlar ve tartışma: Başlangıçta gruplar arasında hedef gelişme alanları açısından bir farklılığa rastlanmamıştır. Tedavi sonrası, AESBGP alan grubun , sosyal etkileşim grubuna ve ayrıca kendi başlangıç skorlarına oranla istatistiksel açıdan anlamlı olarak sosyal biliş , sosyal işlevsellik, ve yaşam kalitesi üzerinde iyileştirici etki saptanmıştır.Sonuç: Aile katılımlı sosyal biliş geliştirme programı Şizofreni hastalarının sosyal biliş, sosyal işlevsellik ve yaşam kalitesi üzerine etkisi ve kullanılabilir bir tedavi programıdır.Anahtar kelimeler: Sosyal biliş; Şizofreni; Sosyal işlevsellik; Tedavi

Background: Recovery of social functioning is a largely unattained goal in schizophrenia rehabilitation. In the recent past, new neurocognitive and social cognitive trainings have been introduced to improve functioning in various domains of patients? social life. These programs have, to some degree, neglected the social environment in which the training takesplace.Aim: Accordingly, the present study sought to examine the impact of family involvement of social cognitive training in schizophrenia patients.Material and Methods: Nineteen patients were trained using the Social Cognition and Interaction Training (SCIT) over a 14-week period. A family member was involved in the training procedure as a co-trainer. A comparison group of 26 patients matched for age, gender and education received non-specific social stimulation. Social cognition, social functioning, quality of life, and psychopathology were chosen as outcome variables.Results: At baseline, no differences between the patient groups were found regarding any of the outcome parameters. After treatment intervention, patients who received family-assisted SCIT were significantly better at social cognition, had less severe symptoms, superior social functioning and better quality of life scores compared with the social stimulation group.Conclusions: Family-assisted SCIT is effective in improving social cognition, functioning and quality of life.Keywords: Social cognition; Schizophrenia; Social functioning; Treatment.