Beylikdüzü`nde deprem odaklı kentsel dönüşüm

Abstract

II. Dünya Savaşı sonrası Avrupa'da 'kentsel dönüşüm' projeleri uygulamaları yapılıyorken ülkemizde kentleşme olgusunun 1948 yılında Marshall yardımıyla çok sayıdaki traktörün ithali ile başladığı varsayılır. Bu bir mihenk oluşturur ve sanayileşmenin arttığı görülür. Sanayinin ihtiyaç duyduğu iş gücü, kırdan kente göçle beraber temin edilmiştir. Göçle gelen insanlar için barınma öncelikle çözülmesi gereken bir sorundur. Hazine arazilerine gecekondu yapımı ile başlayan kaçak yapılarla plansız kentleşme süreci, izlenen politikalar ve verilen yanlış kararlar nedeniyle düşük yaşam standartlarıyla çarpık kentleşmeye dönüşmüştür. Plansız yapılaşan bu alanların düşük yaşam standardıyla beraber hiçbir mühendislik hizmeti almamış olması 1999 depremleriyle güvenli kent için dönüşüm kavramı gündemimize girmiştir. Bu dönüşüm gerçekleştirilirken afet güvenliği temel kaygı olmalıdır. Ayrıca dönüştürülen bölgenin halkın sosyo-ekonomik yapısına uygun, altyapı ve ulaşım problemi uzun vadede çözülmüş, resmi ve sosyal hizmet donatıları yeterli, ferah ve sürdürülebilir bir yaşam alanına dönüştürülmesi gerekmektedir.

After World War II, while urban renewal projects were being implemented in Europe, the concepts of urbanization were being recognized in our country. It is assumed that the urbanization concepts started by importing a large number of tractors via Marshall Plan. This created a milestone and industrialization started to grow. The labor required by the industry was provided by migration from rural areas to urban areas. The housing is a priority problem to be solved for the migrant workers. The irregular urbanization started with unlawful housing on common land and low living standards which exacerbated by policies that were followed and wrong decisions that sprung from these policies. The concepts of transforming the cities were prioritized in our agenda after 1999 earthquake which devastated these irregular buildings - most of which never received any engineering service. Disaster safety must be the fundamental concern during this transition. The region going through this transition should be converted into a living space of which the infrastructure and transportation problems are solved for the long run, governmental and social services are adequate, rich and sustainable.