Lastik parçacıklarının kumlu zeminlerin kayma dayanımına etkisi

Abstract

İnşaat yapılarının temeli olan zeminlerin bazı durumlarda inşaat sahasında her zaman istenilen özelliklere sahip olmaması durumu, mühendislikte zemin problemleri kavramını yaratmaktadır. Bu gibi problemli zeminlere iyileştirme yöntemleri uygulanmakta olup farklı zemin ve inşaat tiplerine uygun olarak çeşitli zemin iyileştirme yöntemleri mevcuttur. Bu tez çalışmasında, atık lastik katkısının kumların kayma dayanımına etkisi araştırılmış, bu amaçla granüler boyuttaki atık lastikler %10, %20, %25, %30, %40 ve %50 oranlarında alınarak kötü derecelenmiş (SP) kum ile karıştırılmıştır. Oluşturulan atık lastik-kum karışımları bir dizi laboratuvar deneylerine tabi tutularak kohezyon, içsel sürtünme açısı, kayma dayanımı gibi mekanik özellikleri belirlenmiştir. Buna ek olarak, zeminin özgül ağırlık, su muhtevası, birim hacim ağırlığı gibi fiziksel parametreleri de elde edilmiştir. Yapılan çalışmalar sonucunda atık lastiklerin %100 kum ile kıyaslandığında, kayma dayanımına pozitif katkısı olduğu gözlenmiştir. Deneyler neticesinde elde edilen verilere bakıldığında en yüksek kayma dayanımı %20 lastik içeriğine sahip zeminlerde bulunurken, daha yüksek oranda lastik katkısının kayma dayanımında düşüşe sebep olduğu, %50 lastik içeriği kullanıldığında %100 kuma oranla daha düşük sonuçlar verdiği saptanmıştır. Yapılan fiziksel ve mekanik deneylere ek olarak, optimum kayma dayanımı veren %20 lastik-%80 kumdan oluşan karışımın çevresel etkileri de araştırılmıştır.

The fact that the soil, the main layer of construction structures, does not always have the desired characteristics in the construction field, creates soil problems in engineering in some cases. The problematic soil is treated with soil remediation methods and various soil remediation methods are available in accordance with different types of ground and construction types. For this purpose, the waste tires in granular size were mixed with sand by taking 10%, 20%, 25%, 30%, 40% and 50% waste tires in the granular dimension. The waste rubber-sand mixtures formed were subjected to a series of laboratory tests and mechanical properties such as cohesion, angle of internal friction and shear stress were defined. In addition, the physical parameters such as specific gravity, water content, unit volume weight of the soil sample were determined. As a result of this study, it was observed that the waste tire admixture has positive contributions on the shear strength when compared to 100% sand. Based on the results of the experiments, the highest shear stress was determined for soils with 20% tires content, resulting in lower shear strength of the tire admixture, resulting in lower results than 100% sand compare to 50% tires. In addition to the physical and mechanical tests, the column test was conducted on the mixture with 20% tire-80% sand content, which giving the optimum shear strength to investigate the environmental effects of the mixture used.