Continuity and change in adaptive reuse: Recuperation of Izmir Chamber of Architects` building

Abstract

Bu tez, uyarlama sürecinde birbiri ile çelişkili gibi görünen ve orantısız olarak ortaya çıkan iki kavramı, süreklilik ve değişimi, bir bütün olarak ele alabilmek üzere, yeniden işlevlendirme projelerinin yaklaşımlarını ve sınırlarını araştırmaya ve yorumlamaya çalışmaktadır. Ayrıca, bu çalışma, eski bir yapıya yapılan müdahaleler üzerinden hareketle, farklı öneme sahip benzer prensiplere farklı yaklaşımları tartışmayı amaçlamaktadır. Çalışma, genellikle,kentsel bağlamda göz ardı edilmelerine karşın, çağdaş toplumsal yapı içinde yeni kullanımlara en iyi uyarlanma esnekliğine sahip, işlevini yitirmiş Endüstri Mirası yapılara odaklanmaktadır. Yapı endüstrisinde ortaya çıkan teknolojik yenilikler ve mükemmel çağdaş tasarımlar yaratma eğilimleri, yapının yüksek standartlarda kullanımına olanak sağlamaktadır.Bu, bazı durumlarda değişim kavramının sınırlarını belirsizleştirmekte ve hatta, eski yapıdan ödün verecek şekilde, değişimin ideal dengesinin bozulmasına neden olmaktadır.Tarihsel gelişmelerin ortaya koyduğu gibi, uyumlu ve sağlıklı bir sonuç ürün için, eski bir yapıya müdahale sırasında, değişken özelliklerine rağmen, bina yaşı, süreklilik, değişim ve yenilik bir arada ele alınmalıdır. Bu nedenle, bu çalışma, İzmir Mimarlar Odası'nın eski yapıdan dönüştürülen yeni yapısında, mekansal, strüktürel ve malzemeye ilişkin prensipler açısından hem eski yapıyı, hem de yeni tasarımı birlikte ele alarak, süreklilik ve değişimin tamamlayıcı mı yoksa çelişkili mi olduğunu ortaya koyacaktır.

The present thesis attempts to investigate and interpret approaches and boundaries of adaptive reuse projects in order to unify the two entities of continuity and change that each has contradictory potentials in being disproportioned in the process of adaptation. Moreover the study aims to discuss the various approaches to similar principles with different rhetorical weights briefly to embody a transparent insight through the interventions in an old building. The study narrows down the focus into the obsolete Industrial Heritage buildings as commonly neglected members of the city context and yet have flexible characteristics to be adapted to function within the contemporary community of structures. Innovation in technology of the building industry and the tendency to create perfect modern designs enables buildings to be used at their highest standards. Therefore the border lines of change's notion in the process of adaptive reuse may fade in some cases. Accordingly it results into compromising balance of the Change's ideal dosage in the adaptation process of old building. As the history has proven, age of the building, continuity, change and newness must be juxtaposed in interventions of the old structure despite the ambivalent natures of each, in order to result in a harmonious and pragmatic opus. Hence the mentioned entities in spatial, structural and material principles in the previous and the new design of the Izmir's Chamber of Architects' building were examined in order to address the spots that continuity and change were either complementary or contradictory.