Ali Emîrî Efendi`nin Osmanlı Tarih ve Edebiyat Mecmuası (319-637 arası sayfalar)

Abstract

Bu çalışma Ali Emîrî Efendi?nin Osmanlı Tarih ve Edebiyât Mecmuası hakkındadır. Osmanlı Tarih ve Edebiyât Mecmuası 31 Mart 1334 ile (31 Mart 1918), 30 Eylül 1336 (30 Eylül 1920) tarihleri arasında toplam 31 sayı yayımlanmıştır. OTEM?in 31 sayısı üş kişiye paylaştırılmıştır. Bu çalışmada 16-25 arası sayılar incelenmiştir. Dergide manzum ve mensur parçalar bulunmaktadır. Manzum kısımlarda gazeller çoğunluktadır. Bu gazellerin ekserisi nazire gazellerdir ve Ali Emîrî?ye aittir. Mensur kısımlarda ise mektup, biyografi, tenkit vb. gibi türler bulunmaktadır. Ali Emîrî dergide birçok şairin şiirine yer vermiştir. Bu şairlerin bazıları sultan şairlerdir. Fakat en fazla kendi şiirleri yer almaktadır. Nesir yazılarının çoğu tenkitlerden oluşmuştur. Mehmet Fuat Köprülü, Ömer Seyfeddin gibi şahısları tenkit etmiştir. Ayrıca en fazla Maârif Nezareti?ni eleştirmiştirAnahtar Kelimeler:Ali Emîrî, Osmanlı Tarih Ve Edebiyat Mecmuası, tenkit.

This study is about Ali Emiri Efendi?s Ottoman History and Literature Periodical. Ottoman History and Literature Periodical was published from 31st March 1334 (31st March 1918) to 30th September 1336 (30th September 1920) as 31 issues in total. 31 issues of the periodical was shared with 3 people. In this study issues between 16 and 25 were analysed.In the periodical, writings in verse and prose are available. In the verse part, ghazals (lyric poems) are in majority. The majority of these ghazals are nazire ghazals and they belong to Ali Emiri. In the prose part, on the other hand, types such as letter, biography, critique are available. Ali Emiri added some poems of many poets in the periodical. Some of these poets are sultan poets. However, his own poems are the most. The majority of prose writings are critiques. He criticized some men such as Mehmet Fuat Köprülü, Ömer Seyfettin. Moreover he criticized The Ministry of Education the most Key Words:Ali Emiri, Ottoman History and Literature Periodical, critique