Mikhail Bakhtin`s concept of polyphony and the polyphonic novel as reflected in J.M. Coetzee`s Summertime and Diary of a Bad Year

Abstract

Bu çalışma, J.M. Coetzee'nin Avustralya'ya yerleşmesinin akabinde 2000'li yıllarda yayınladığı Summertime (Yaz Zamanı) ve Diary of a Bad Year (Kötü Bir Yılın Günlüğü) adlı romanlarını çoksesli roman kavramı üzerinden incelemeyi amaçlamaktadır. Mikhail Bakhtin'in teorik çalışmalarında ortaya koyduğu çokseslilik kavramının ne olduğunu ve bu kavramın romanlarda kullanılmasıyla nasıl çoksesli roman kavramının ortaya çıktığı araştırılmıştır. Tek bir sesin üstünlüğünü yok sayarak, birden fazla sesi içinde barındıran ve bu seslerin her birine konuşma fırsatı tanıyan çokseslilik kavramını, Bakhtin'in Dostoevsky ve onun romanları üzerine yaptığı çalışmalara nasıl dayandırdığı incelenmektedir. Bakhtin, çokseslilik kavramının ilk olarak Dostoevsky'nin kaleme aldığı romanlarda olduğunu ve çoksesli roman kavramının Dostoevsky'nin eserleriyle ortaya çıktığını nasıl savunduğu analiz edilmektedir. Bu çokseslilik kavramı, 'yazarın sesi tektir ve doğrudur' algısını kırarak, bütün karakterlerin fikirlerini özgürce, yazarın sınırlandırması olmadan, ifade etmelerine olanak sağlamaktadır. Karakterler sürekli bir diyalog halinde oldukları için, konuşma ve fikir alışverişinin romanlarda devam etmesi, ve olayların kesin bir sona bağlanmadan, açık uçlu şekilde bitirilmesinin çoksesli roman kavramına nasıl katkıda bulunduğu araştırılmıştır. Bu durumun da roman hakkında kesin bir yargıya varılamaması, ve her okuyucunun romanı kendi ideolojisi ve algısı çerçevesinde değerlendirmesini nasıl sağladığı incelenmektedir. Coetzee'nin, Bakhtin'in çokseslilik kavramı üzerine yaptığı çalışmalar sonucunda, Summertime (Yaz Zamanı) ve Diary of a Bad Year (Kötü Bir Yılın Günlüğü) adlı romanlarında, bu kavramı ve bu kavramın ortaya çıkardığı roman tekniklerini nasıl yansıttığı irdelenmektedir. Anahtar Kelimeler: Çokseslilik, Çoksesli roman, Mikhail Bakhti Fyodor Dostoevsky, J.M.Coetzee

This study aims to scrutinize J.M. Coetzee's Summertime and Diary of a Bad Year, which were published in 2000s following Coetzee's relocation in Australia, in terms of the concept of polyphonic novel. Mikhail Bakhtin defines the concept of polyphony in his theoretical studies. The concept of polyphony, by destroying the superiority of the ultimate authorial voice, includes multiple voices, and enables each voice to speak, and Bakhtin bases his studies of polyphony on Dostoevsky and his novels. Bakhtin argues that Dostoevsky has been the first author who involves the concept of polyphony into his novels and who creates polyphonic works. Polyphony disregards the perception of 'the author's voice as ultimate and unique,' and provides all the characters with the freedom to speak their own ideas without the intrusion of authoritative voice. In a polyphonic novel, the characters are in continuous dialogical relations, and the novel has an open-ended plot. This open-ended closure of the novel makes it impossible to have an ultimate judgment/interpretation about the novel and it enables each reader to perceive the novel by filtering it through his/her own ideology and perception. This thesis also explores how Coetzee embodies polyphony in his own unique way in his two novels, Summertime and Diary of a Bad Year.Keywords: Polyphony, Polyphonic Novel, Mikhail Bakhtin, Fyodor Dostoevsky, J.M. Coetzee