Extended emergencies and spatializations of resistance in palestinian refugee camps the case of Wihdat

Abstract

Orta Doğu coğrafyasında mülteci kampları, mevcut zaman diliminde daha görünür bir hal almıştır. Sessizleştirilmiş, içi boşaltılmış ve tarafsızlaştırılmış insani alanlar olması beklenen bölgeler, önyargılı şehirvari kentsel gecekondulara dönüşmekte; yalnızca sosyo-mekansal düzen ve sınırlarını yeniden şekillendirmek değil, aynı zamanda çevrelerindeki daha büyük bir alanda etkileşim ve entegrasyonun üzerindeki etkilerini artırmak için genişlemektedir. Bu tezde, (Filistin) mülteci kampları çeşitli teorik çerçeveler içinden irdelenmiş; Filistinli mültecilerin ihraç edilmelerinin doğası tartışılmış, Ürdün'de mülteci/vatandaş hayatlar ele alınmış ve dayatılan planlama politikalarına karşı gelme ve bunlara dayanma kabiliyetleri tartışmaya açılmıştır. Devamında Amman-Ürdün'deki Al Wihdat kampı'na odaklanılmış; kamp sakinlerinin ötekileştirmeye yönelik güçlerin etkisi altında işleyiş gösterebilmek için yarattıkları alt metin ve mekansal taktikleri ortaya koymak amacıyla bir alan çalışması gerçekleştirilmiştir. 70 yıllık sürgünden sonra, çoğu mültecinin Ürdün vatandaşlığına sahip olduğu ve çoğu kampın kentle tamamen bütünleştiği bir durumda; olağanüstü hal durumunun sınırlarını, `mülteci kampı` konseptini ve bu uzatımın ardında yatan nedenleri yeniden değerlendirmek gerekmektedir. Geçmiş yıllar boyunca başarısızlığa uğramış olan mülteci kamplarının hızlı değişimini zaptetmek ve idare etmek için kullanılmış politikalar; kamp alanlarının yalnızca istisnai mekanlar olarak değil aynı zamanda çok çeşitli potansiyellerin oluşabileceği alanlar olarak yeniden ele alınması gerekliliğini ortaya koyar. Anahtar kelimeler: Olağanüstü Hal, Mülteci Kampları, Direniş, Ötekileştirme, Kentleşme.

Refugee camps are becoming more visible in the landscapes of the Middle East in the current period of time. What supposed to be muted, de-voided and neutral humanitarian spaces are turning into vibrant opinionated city-like urban squatters, not just shaping its own socio-spatial orders, but also extending to influence the dynamics of interaction and integration within the larger space of its surrounding. In this thesis, the Palestinian refugee camps in Jordan, are analyzed according to several theoretical frameworks, discussing the nature of their exclusion, lives as refugees, and their lives as refugees/citizens, proving their ability to resist and defy the imposed planning policies. Later on, Al Wihdat camp in Amman-Jordan is discussed in specific from different angles, to highlight the hidden transcripts and tactics, the camp dwellers have created to operate under the forces of marginalization. The findings of this thesis are categorized to discuss the particularity of the case of Palestinian refugee camps in Jordan. After 70 years of exile, where most of the refugees have Jordanian citizenships, and most camps are fully integrated, this calls to rethink the limits of the state of emergency accompanied with the concept of the `refugee camp`, and the reasons behind this extension. Over the years the failure of previous strategies to contain and manage the rapid transformation of refugee camps, calls for an urgent need to rethink camp spaces, not only as places of exception but also as spaces of potentials, to be considered and utilized, for history not to repeat itself.Keywords: Emergency, Refugee Camps, Resistance, Marginalization, Urbanization.