Artmış göz içi basıncını düşürücü mannitol tedavisinin koroid kalınlığına etkisinin EDİ-OKT ile değerlendirilmesi

Abstract

Amacımız artmış göz içi basıncını düşürmek için uygulanan mannitol infüzyon tedavisinin koroid kalınlığı üzerine etkisini EDİ OKT ile değerlendirmektir. Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı polikliniğinde, Ağustos 2011 ile Şubat 2012 tarihleri arasında yüksek göz içi basıncını düşürmek için mannitol infüzyonu verilen 23 hastanın 46 gözü çalışmaya alındı. Çalışmaya göz içi basıncı bir gözünde ? 40 mmHg (40-52 mmHg) olan, diğer gözünde < 30 mmHg (13-28 mmHg) olan hastalar dâhil edildi. Bilinen retinal veya koroidal hastalığı olanlar dâhil edilmedi. Hastaların mannitol öncesi ve mannitol sonrası koroid görüntüleri EDİ ?Enhanced Depth İmaging? optik koherens tomografi (Spectralis; Heidelberg Engineering, Heidelberg, Germany) ile değerlendirildi. Tüm ölçümler için OKT görüntüsü fovea merkezinden geçen tek horizontal kesit alındı. Fovea merkezinden 500 mikron aralıklarla nazal ve temporal taraftaki 3000 mikronluk koroid kesitinin kalınlığı ölçüldü. Koroid kalınlığı retina pigment epitelinin dış kenarı ile skleranın iç kenarı arasındaki mesafe olarak ölçüldü. Tüm koroid kalınlıkları bir retina uzmanı tarafından tek kör olarak 2 kez ölçüldü. Ölçüm arası tekrarlanabilirlik katsayısı için Bland-Altman analizi kullanıldı. Koroid kalınlık ölçümlerinin farklılığı two-tailed paired sample t-test ile değerlendirildi. p< 0.05 anlamlı kabul edildi. İstatiksel analiz için SPSS yazılımı (SPSS 16.0.0; Inc. Chicago, IL) kullanıldı. Çalışmaya alınan 23 hastanın 14'ü erkek, 9'u kadın, olup yaş ortalamaları 61,48 yıldır (aralık = 18-82 yıl). Hastaların düzeltilmiş en iyi görme keskinlik ortalaması GİB ? 40 mmHg gözünde 0,9 ± 0,9 LogMAR iken diğer gözünde 0,2 ± 0,2 LogMAR'dır (p= 0,002). Hastaların mannitol öncesi ortalama GİB değerleri GİB ? 40 mmHg olan gözde 44,35 ± 4,18 mmHg, diğer gözde 19,91 ± 3,99 mmHg'dır (p< 0,001). Hastaların fundus muayenelerinde cup/disk (C/D) oranları GİB ? 40 mmHg gözünde 0,6 ± 0,32 iken diğer gözünde 0,3 ± 0,23'dir (p= 0,003). Mannitol tedavisi öncesi subfoveal ortalama koroid kalınlığı GİB ? 40 mmHg olan gözde 225, 96 ± 88, 89 µm, diğer gözde 267,22 ± 121,63 µm bulunmuştur (ortalama fark = 41,26 ± 68,23) (p= 0,008). Mannitol tedavisi sonrasında GİB ? 40 mmHg olan gözde 236,43 ± 96,44 µm, diğer gözde 278,83 ± 128,35 µm'dir (ortalama fark= 42,39 ± 71,68) (p= 0,010). Gözlerin subfoveal kalınlıkları mannitol öncesi ve sonrasın arasındaki değişişim incelendiğinde GİB ? 40 mmHg gözde 10,47 ± 21,58 µm'luk artış (% 4,6 değişim) (p= 0,029), diğer gözde 11,60 ± 26,56 µm'luk artış (% 5,4 değişim) (p= 0,048) izlenmiştir. Koroid kalınlık değişimi açısından gözler arasında anlamlı farklılık saptanmamıştır (p= 0,746). Ölçümler arası tekrarlanabilirlik katsayısı (23 x 4 = 92 çift ölçümün) yaklaşık 25,22 (95% CI, 21,7 -27,6) µm'du. Tüm ölçümlerin Pearson korelasyon katsayısı p< 0,001'dir. Çalışmamızda GİB basıncı yüksek gözlerin koroid kalınlığı anlamlı olarak daha incedir. Mannitol sonrası subfoveal koroid kalınlığındaki artış tekrarlı ölçümler arasındaki değişkenlik nedeniyle anlamlı bulunmamıştır.

We aimed to evaluate effect of manniol infusion used to decrease increased intraocular pressure on choroidal thickness by EDİ OCT. Forty-six eyes of 23 patients followed between August 2011 and February 2012 in the Zonguldak Karaelmas University Hospital at the Ophthalmology Clinic were included in this study. The patients who received mannitol infusion therapy for ? 40 mmHg (range = 40-52 mmHg) intraocular pressure (IOP) in one eye and IOP< 30 mmHg (range = 13-28 mmHg) in the fellow eye were included. Patients were excluded if they had significant concomitant retinal and choroidal disease. A single line-averaged macular scan horizontally through the fovea was obtained with OCT (Spectralis; Heidelberg Engineering, Heidelberg, Germany) data for both eyes of each patient before and after mannitol infusion. The choroid was measured from the outer border of the retinal pigment epithelium to the inner scleral border at 500-um intervals: extending 3,0 mm nasally and 3,0 mm temporally centered on the fovea. Using the manual calipers provided by the software of the proprietary device, a blinded retinal specialist measured the SFCT (subfoveal choroidal thickness) of both eyes before and after mannitol infusion. Bland?Altman analysis was used to compare intraobserver measurements. A two-tailed paired sample t-test was used to determine whether the measurements compared were signi ? cantly different. Analysis was performed using data analysis software (SPSS 16.0.0; SPSS Inc. Chicago). In our study ,of the 23 subjects, the group consisted of 14 males and 9 females, with an average age of 61,48 years (range, 18 to 82 years). Mean IOP was 44, 35 ± 4, 18 mmHg in IOP ? 40 mmHg eye and 19, 91 ± 3, 99 mmHg in other eye (p < 0,001). Mean SFCT at baseline was 225, 96 ± 88, 89 µm in IOP ? 40 mmHg eye and 267, 22 ± 121, 63 µm in other eye (mean difference = 41,26 ± 68,23) (p= 0,008). After mannitol infusion therapy mean subfoveal choroidal thickness increased by 4,6 % (10,47 ± 21,58 µm) to 236,43 ± 96,44 µm in IOP ? 40 mmHg eye and % 5,4 (11,60 ± 26,56 µm) to 278,83 ± 128,35 µm in other eye (p= 0,010). But the percentage of change was insignificant between eyes (p= 0,746). The Pearson correlation among all 2 eye pairs of the before and after mannitol infusion measurement was significant (p< 0.001). The intraobserver coef ? cients of repeatability (CRs) derived from subfoveal choroidal thickness measurement all patient before and after mannitol infusion (23 x 4 = 92 pairs of measurement) was approximately 25,22 (95% CI, 21,7 -27,6) µm. Mean choroidal thickness in eyes with IOP ? 40 mmHg is significantly thinner than other eye. Effect of mannitol on subfoveal choroidal thickness was found to be insignifant due to the variation in repeated measurements.