Parlamenter demokrasi ve liderlik: Max Weber ve Carl Schmitt üzerinden bir tartışma

Abstract

Siyasal modernite parlamentoların monarklar karşısında üstünlüğünü kuran devrimlerle başladı. Ne var ki parlamentonun tarihi günümüze kadar bir düşüş tarihi oldu. Parlamento yeni seçilmiş monark - başbakan ve başkan - karşısında halkı temsil kabiliyetini yitirdi. Çalışma Max Weber ve Carl Schmitt'in parlamentoya karşı eleştirileri ve argümanlarını demokrasi ilişkisi üzerinden tartışmıştır. Parlamento, demokrasi ve liderlik üçgeninde Weber'in düşüncelerinin içerdiği çelişkiler liberal parlamenter siyasal sistemle ve onun yaşadığı sıkıntılarla neredeyse özdeştir. Weber liderliği parlamento karşısında öncelerken parlamento'nun halkı temsil temelinde yükselen demokrasi ayağını görmezden gelmiştir. Schmitt ise demokrasi ve liderlik ilişkine yaptığı türdeşlik vurgusuyla bizzat parlamentonun kendisini olumsuzlamıştır.Tez Weber ve Schmitt'in liderlik üzerinden ya demokrasiyi ya da parlamentoyu olumsuzlayan bu çözümlerini reddederken, parlamento, demokrasi ve liderlik üçgeninde parlamentonun kamusal niteliğinin ön plana çıkarılmasının gerekliliğini güçlü bir biçimde vurgular.

Political modernity has started with the revolutions that instituted the supremacy of parliaments over monarchs. Yet, the history of parliament is nothing but a history of decline until today. Comparing to chosen monarch - president and prime minister - , parliament has lost its capacity to make law and represent the people. Study discusses Max Weber and Carl Schmitt's criticism of parliamentary system with regard to democracy. On the triangle of parliament, democracy and leadership, the inconsistencies in Weber's arguments are nearly identical with the contradictions and difficulties of liberal parliamentary system. While Weber prioritizes leadership against parliament, he totally underscores the democratic nature of parliament which is based on the representation of people. On the other hand, Schmitt completely negates parliament by identifying democracy with leadership. While rejecting Weber and Schmitt's solutions which prioritize leadership by negating either democracy or parliament, this thesis strongly suggests the necessity in the promotion of public nature of parliament on the triangle of parliament, democracy and leadership.