Ebeveyn algısıyla çocuklardaki iştahsızlık durumu arasındaki ilişkinin belirlenmesi

Abstract

Bu çalışma, okul öncesi dönem çocuklarının annelerinden alından veriler doğrultusunda, çocuklardaki iştahsızlık ve ebeveyn tutumları arasındaki ilişkinin değerlendirilmesini amaçlamaktadır. Araştırma için yaşları 2 ile 6 yaş arasında değişen okul öncesi dönemi çocukların annelerinden oluşan 201 kişilik bir örneklem oluşturulmuştur. Araştırma değişkenlerini ölçmek için, araştırmacı tarafından belirlenen ölçekler, Sosyodemografik Bilgi Formu, Çocuk Yeme Davranışlarını Değerlendirme Ölçeği ve Ebeveyn Yemek Zamanı Davranışları Ölçeği'dir. Araştırmada elde edilen bulgular doğrultusunda, demografik değişkenler ile araştırma değişkenleri olan ebeveyn davranışları ve çocuk yeme davranışlarının farklı değişkenler bakımından önemli farklılıkları olduğu saptanmıştır. Annelerin yaşı ile çocukların olumlu yeme davranışları ve yemek esnasında karşılaşılan olumsuz durumlar önemli düzey ilişkili bulunmuştur. Bununla birlikte, 30 yaş altındaki annelerde ödüllendirme davranışı puanları önemli düzeyde daha yüksektir. Anne eğitim düzeyi bakımından çocuğun yemek esnasında karşılaştığı olumsuz durumlar farklılık göstermektedir. Çalışan babalarda yemek konusunda ısrar puanı yüksek bildirilirken, çalışmayan babalarda çocukların olumlu yeme davranışı puanı önemli düzeyde daha yüksek bulunmuştur. Gelir düzeyi orta düzeyde olanların yemek konusunda ısrar puanlarının daha yüksek olduğu bulunmuştur. Demografik değişkenlerle karşılaştırma analizine ek olarak, araştırma değişkenlerini karşılaştırmak için yapılan korelasyon analizinde çocuk yeme davranışı ve ebeveyn yemek zamanı davranışları değişkenleri bakımından önemli ve pozitif ilişkili bulunmuştur. Bununla birlikte, çocukların BKİ değerleri ile annelerin BKİ değerleri pozitif ve önemli bulunmuştur.Çalışmada elde edilen sonuçlar, okul öncesi dönemde sağlıklı yeme davranışının kazandırılmasının uzun vadede etkili olduğunu göstermektedir. Çocuğun yeme davranışını kazanmasında en önemli faktör ebeveyn olmakla birlikte, çalışmanın ebeveynlere yapılacak eğitimlerin doğru ve etkili biçimde yapılandırılması açısından önemli bulgular sunduğu düşünülebilir.

This study aimed to examine the relationship between lack of appetite among preschoolers and their parent's mealtime behavior. Based on the data obtained from the mothers of the preschoolers, relationship was examined. Mothers of children between the ages of 2 and 6 participated the study. 201 mothers filled out the surveys that were selected for analyzing research variables. Measurement instruments for this study were Sociodemographic Information Form, Children's Eating Behavior Inventory, and Parental Mealtime Action Scale.Based on the results of the study, demographic variables were compared with parental mealtime actions and children's eating behavior. Results showed significant differences in terms of demographic variables in different levels. Children's positive eating behavior and negative situations during mealtime was reported significantly different in terms of mother's age. Besides, mothers below the age of 30 reported significantly higher scores in the rewarding subscale. Children's negative experiences during mealtime was reported significantly higher in terms mothers' education level. Higher insistency in eating scores related with fathers' employment was reported. Children's positive eating behavior was reported higher in the families with unemployed fathers. Income level was also associated with insistence for eating. In addition to demographic variables, relationship among research variables was also conducted with correlation analyses. Children's and mothers' BMI scores were found as positively and significantly correlated. Additionally, subscales of parental mealtime action and children's eating behavior were also found as significantly and positively correlated.Findings in the study is prominent in terms of providing insight and understanding about preschoolers' eating behavior, which in turn, have effective outcomes for individuals' eating behavior in the long run. Examination of the research variables is critical due to constructing effective programs and providing education for both parents and children. Thus, the findings of this study are considered as contributive regarding further research and training.