Türkiye`deki uluslararası koruma ve geçici koruma başvuru sahibi sığınmacıların Türkiye`nin sosyo ekonomik yapısına etkisi: Bir saha araştırması

Abstract

20. yüzyılda yaşanan iki büyük dünya savaşı başta olmak üzere, ulusal ve uluslararası çatışmaların ve krizlerin etkisiyle yaşanan şiddet, zulüm ve insan hakları ihlalleri, milyonlarca insanın evlerini ve ülkelerini terk etmesine neden olmuştur. Birleşmiş Milletlerin (BM) yürüttüğü çalışmalar sonucunda mülteci hukukunun temel belgeleri olarak kabul edilen 1951 tarihli Mültecilerin Hukuki Statüsüne İlişkin Sözleşme (MHSİS) ve 1967 tarihli Mültecilerin Hukuki Statüsüne İlişkin Protokol (MHSİP) yürürlüğe girmiştir. Türkiye bulunduğu bölge itibariyle mülteci ve sığınmacılar açısından geçiş ülkesi olması yanında son yıllarda hedef ülke konumuna gelmiş önemli bir coğrafi özelliği olan ülkedir. Bu durum Türkiye'nin mülteci politikalarını da yakından etkilemiştir. Türkiye'nin komşu ve yakın coğrafyasındaki Suriye, Irak ve Afganistan gibi ülkelerde savaş ve iç karışıklıkların devam etmesi, Türkiye'ye gelen mülteci ve sığınmacıların sayısının giderek artmasına neden olmuştur. Türkiye, son yıllarda artan göç akını dolayısıyla uyum politikaları geliştirmeye ve göçe dair hukuki yapısını, merhamet temelinde insancıl bir bakış, hukuki etkenler ve Avrupa Birliği uyum süreci etrafında oluşturmaya çalışarak göç yönetimini şekillendirmiştir.Bu çalışmanın temel amacı, Türkiye'nin, coğrafi açıdan komşusu olduğu bölge ve ülkelerde meydana gelen çatışmalardan olumsuz etkilenen ve yaşadıkları topraklardan ayrılmak durumunda kalan bölge halkına yönelik yürüttüğü barışçıl ve insancıl politikaları doğrultusunda kabul ettiği dört milyona yakın sığınmacının Türkiye'nin sosyo-ekonomik yapısına yönelik etkileşimini ortaya koymaya çalışmaktır. Ayrıca çalışma ortaya koyduğu sonuçlar açısından Türkiye'nin göçe dair uyum politikalarının üretilmesine katkıda bulunmayı ve sığınmacıların da Türkiye den beklentilerine ışık tutmayı amaçlamaktadır. Bu kapsamda çalışmada, 26 il genelinde ve 2637 sığınmacı (mülteci, şartlı mülteci, ikincil koruma, geçici koruma) üzerinde gerçekleştirilen, saha çalışmasından elde edilen veriler değerlendirilmektedir. Saha çalışmasında elde edilen veriler, yapılandırılmış görüşme tekniği ile ve altı grupta hazırlanan anket soruları ile toplanmıştır. Anket verilerinin analizi sonrası ulaşılan sonuçlar genel olarak değerlendirildiğinde, 2016 yılından bu yana en fazla göç alan ülke konumunda bulunan Türkiye'nin göç yönetiminde toplumsal uyum konusunda yeni açılımlar gerçekleştirmesi gerektiği, mülteci ve sığınmacıların geleneksel göçmen sorunlarını Türkiye'de deyaşamakta oldukları ve Türkiye'nin göç edenlerle yerleşikler arasında çıkabilecek toplumsal ve ekonomik uyumsuzlukların giderilmesinde daha etkin ve son derece dikkatli davranması gerektiği anlaşılmaktadır.

Violence, cruelty and human rights violations caused by national and international conflicts and crises, especially in the twentieth century, caused many millions of people to leave their homes and countries. As a result of the work carried out by the United Nations, the 1951 Convention on the Legal Status of Refugees (MHSIS) and the protocol Legal Status of Refugees of 1967 were adopted as the basic documents of refugee law. Turkey is a transit country for Refugees and asylum seekers in the region and has an important geographical feature that has become the target country in recent years. This situation has closely affected Turkey's refugee policies. The continuation of war and internal turmoil in the neighboring and neighboring countries of Turkey, such as Syria, Iraq and Afghanistan, has led to an increasing number of refugees and asylum seekers coming to Turkey. Turkey has shaped the migration management by trying to develop harmonisation policies and to create a humanitarian perspective on the basis of compassion, legal factors and the process of European Union harmonisation.Turkey has accepted around four million asylum seekers in the scope of its peaceful and humane policies towards people who are affected by the conflicts occured in neigbouring regions and countries and had to leave where they live. The purpose of this study to demonstrate the interaction of these asylum seekers towards Turkey's socio-economic sturcture. Furthermore, the study aims to contribute to the production of Turkey's migration-related adaptation policies and to shed light on the expectations of asylum seekers from Turkey. In this context, the data obtained from field work carried out across 26 provinces and on 2637 asylum-seekers (refugee, conditional refugee, secondary protection, temporary protection) are evaluated. The data obtained in the field study were collected with the structured interview technique and the questionnaires prepared in six groups. When the results of the survey data are evaluated in general, it is understood that Turkey, which has been the most migrant-recieving country since 2016, should carry out new initiatives on social cohesion in migration management, and that the refugees and asylum-seekers are experiencing traditional migrant issues also in Turkey, and to behave more effective and quite cautious on solving economical and social discordencies which can occur between migrants and residents.