Magic real expression in the films of Park Chan-wook and Bong Joon-Ho

Abstract

Bu çalışmada, Park Chan-wook ve Bong Joon-ho filmlerindeki anlatı yapılarının oluşumu tarz bakımından Büyülü Gerçeklik ile ilişkili olarak incelenmektedir. Çalışmada, bu iki yönetmenin analize tabi tutulan filmlerinde büyülü gerçekliğin bir tür olmaktan çok, bir anlatı aracı ve ifade tarzına odaklı olduğu saptanmıştır. Çalışma, büyülü gerçek içeriğin kullanımının hikaye anlatısını duraksamaya uğrattığını önermekte, bunun sebebi olarak da nostalji ve geçmişin öznel olarak, anlatıya hakim olan, ruhsal bakımdan dengesiz karakterler tarafından yorumlanmasını göstermektedir. Büyülü gerçekçi ifade tarzı içinde temsil bulan olayların ve gerçekliğin, belirsiz ve kusurlu oluşunun çözümlemesinde, nostaljik bakışın bastırılmış travma ve kötü hatıraları dışlamasından kaynaklandığını vurgulamaktadır. Sonuç olarak, konu edilen filmlerde büyülü gerçekliğin, doğruluğu kanıtlanamayan bir geçmiş-gerçeklik algısını temsil ettiği önerilmektedir.

This study suggests a stylistic analysis for the narratives of Park Chan-wook and Bong Joon-ho, and argues that the occurrence of the magic real elements leads to suspense in narrative progress due to its relation to ambiguous and uncanny recalling of nostalgia and to mentally unstable characters. The arguments resolve in the reference to the magic real emerges in relation to traumas and repression of grim occurrences of the past.