8-10 yaş grubu öğrencilerine uygulanan temel düzey kodlama, robotik, 3D tasarım ve oyun tasarımı eğitiminin problem çözme ve yansıtıcı düşünme becerilerine etkisi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, 8-10 yaş grubu öğrencilere verilen kodlama, robotik, 3D tasarım ve oyun tasarımı eğitiminin, öğrencilerin problem çözme ve yansıtıcı düşünme becerileri üzerindeki etkisini incelemektir. Hazırlanan bu eğitim 4 farklı atölyeden oluşmaktadır. Bu atölyeler kodlama, robotik, 3D tasarım ve oyun tasarımı eğitimleridir. Bu süreçte hazırlanan eğitim, konu uzmanları tarafından tasarlanmıştır ve uygulanmıştır. Eğitim, uygulanacak her grup için 2 ay sürecek şekilde haftada 2 saat olarak düzenlenmiştir. Araştırma kesitsel bir araştırma türüdür ve çok denekli bir araştırmadır. Araştırmanın modeli, nicel araştırma yöntemlerinden tek grup öntest - sontest desenli yarı deneysel araştırma modelidir. Araştırmada örnekleme yöntemlerinden uygun örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Araştırma, İstanbul ilinde bulunan bir üniversitenin organize ettiği kursta, 2017 – 2018 eğitim öğretim yılında gerçekleşmiştir. Eğitim her gruba farklı zamanlarda uygulanmış olup, toplamda 4 farklı gruba uygulanmıştır. Eğitimde, 15 katılımcı bulunmaktadır. Bunlardan 9'u erkek, 6'sı kız katılımcılardır. Araştırmada veriler anket aracılığı ile toplanmıştır. Kullanılan anketler, öğrencilerin problem çözme becerilerini ölçen İlköğretim Düzeyindeki Çocuklar İçin Problem Çözme Envanteri (Serin, Serin ve Saygılı, 2010) ve yansıtıcı düşünme becerilerini ölçen Problem Çözmeye Yönelik Yansıtıcı Düşünme Becerisi Ölçeği (Kızılkaya ve Aşkar, 2009) olmak üzere 2 bölümden oluşmaktadır. Toplamda 2 ay süren eğitimlerin sonucunda elde edilen veriler IBM SPSS Statistics 20 programında analiz edilmiştir. Yapılan tüm bu uygulamalar sonucunda öğrencilerin problem çözme becerileri ve yansıtıcı düşünme becerilerinin eğitimden önceki ve eğitimden sonraki değerlerinin arasında pozitif yönde bir artış gözlenmiştir. Bu artış, yansıtıcı düşünme becerileri için istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0.05). Problem çözme becerileri için ise istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p>0.05). Bu çalışma, bu alan ile ilgili farklı araştırmalar üretilmesine yardımcı olabilir.

This study aims that examine the effects of coding, robotic, 3D design and game design education on the 8 – 10 years old students' problem solving and reflective thinking skills. This training consists of 4 different modules. These modules are coding, robotic, 3D design and game design. The content of the education was designed and applied by the subject matter experts. The type of research is cross-sectional research. In this study, a single group pretest - posttest semi-experimental research model was used from the quantitative research methods. Appropriate sampling method is the type of sampling method of this study. The research was done in a course which organized by the university in Istanbul in academic year of 2017 - 2018. The education was applied to each group at different times and 4 groups were applied in total. There are 15 participants in the education. Of these, 9 are male and 7 are female. The data of this research was collected by the survey. This survey contains two part. The first one is Problem Solving Inventory for primary school children (Kardaş, 2013) which measures problem solving skills. The second one is The Reflective Thinking Skills Scale Towards Problem Solving (Serin, Serin ve Saygılı, 2010) which measures reflective thinking skills. After a total of 8 weeks of education, the data which obtained from students was analyzed in the IBM SPSS Statistics 20 program. As a result of all these applications, an increase was observed in the positive direction between the values before and after the education. This increase is statistically significant for the reflective thinking skills (p<0.05). However, this is not statistically significant for the problem solving skills (p>0.05). This study can help to produce different researches within this field.