Fotoelastisite yöntemi ile deneysel gerilme analizi

Abstract

iv ÖZET Fotoelastisite yapı sistemlerinin modellerle idealize edilmesi ve oluşan gerilmelerin model üzerinden hesaplanması esası üzerine kurul muştur. Fotoelastisite yöntemi içerisinden polarize ışık demeti geçi rilen saydam modelin perdede oluşan çizgilerinin matematiksel ifadeye dönüştürülmesidir. Perdede oluşan çizgiler, asal gerilme doğrultularını bulmakta kullanılır. Bunun yanında çözülen sistemin her noktası için direkt olarak bilgi verebilmektedir. Model ize edilen sistemin düzgün olmayan bir şekle sahip olması bu yöntem için bir zorluk değildir Burada önce fotoelastisite yönteminin çalışma prensipleri ve teori si tanıtılmış daha sonra deneysel çalışmalar yapılmıştır. Bu amaçla yapılarda sıkça rastlanan basit kiriş, konsol sistem ve çerçeve sistemlerin modellerle çözümü yapılmış, böylece model üzerinden asal gerilme doğrultuları, asal gerilme farkları ve kayma gerilmeleri bulunmuştur. Elde edilen bu değerler tcoi ik çözümlerle karşılaştırılmış, sonuçta fotoelatisite ile bulunan sonuçların teorik sonuçlardan % 2 civarında sapmalar yapabildiği belirlenmiştir.

ABSTRACT The photoelastlcity is based on the idealazation of the structural systems by models and the calculations of appearing stress. The Photo- elasticity method is the mathematical form of the fringes that appears on the screen which is formed from the polarized light passed from tran sparent model. The fringe that appeared on the screen is used to find principal stress trajectories and it gives direct knowledge of the all points of the solutions of system. It is not an obstacle for this model to take a nonuniform shape. The working principles and theories of the photoelastlcity methods is dedicated and than experiments are made. With this aim ; the simple beam, cantilever beam and the frame system that most commanly is solved, so principal stress trajectories, principal stress differences and shear stresses are found. These results are illustrated with the therotical results and finaly it is found that there can be 2 % difference between the therotical results and the results found by photoelastlcity.