Akne vulgaris patogenezinde D vitamini ve IL-17`nin rolünün değerlendirilmesi

Abstract

Amaç-hipotez: Akne vulgaris (AV) genellikle ergenlik dönemindeki gençleri etkileyen, pilosebase ünitenin kronik, inflamatuar bir hastalığıdır. AV oluşumunda foliküler epitelyal hiperproliferasyon ve sonucunda foliküler tıkanma, hormonal etkiler, sebum salgısının artışı ve Propionibacterium acnes (P. acnes) varlığı ve aktivitesinin artışı olmak üzere dört temel patogenetik faktör rol oynamaktadır. Patogenetik mekanizmaların ve basamakların hemen hepsinde rol oynadığı düşünülen P. acnes'in immun sistemin uyarılmasında ve bunun sonucunda ortaya çıkan inflamasyonun başlamasında temel faktör olduğu yönünde veriler bulunmaktadır. Akne vugariste rol oynayan immun yanıtın hem doğal immun sistem ile Toll-like reseptör 2 (TLR2) üzerinden uyarıldığı, aynı zamanda Th1 lenfositlerin aktive olması ile kazanılmış immun sistem yoluyla oluştuğu kanıtlanmışsa da son yıllarda yapılan çalışmalar Th17 hücrelerinin ve IL-17'nin de rolü olduğunu düşündürmektedir. Kemik metabolizmasında rol aldığını bildiğimiz D vitaminin günümüzde immunregülasyonda da rol aldığı gösterilmiştir. D vitaminin monositler üzerinde TLR2 ekspresyonunu ve Th17 hücrelerini inhibe ederek proinflamatuar sitokilerin üretimini azalttığı yolunda veriler bulunmaktadır. Çalışmamızda AV patogenezinde IL-17 ve D vitamini düzeylerinin etkisini değerlendirmek amaçlanmıştır. Bu iki maddenin AV şiddetindeki rolleri ve birbirlerine olan etkileri de araştırılacaktır. Yöntem: Çalışmaya Ekim 2015 ile Nisan 2017 tarihleri arasında Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı Polikliniği'nde AV tanısı alan 80 olgu (49 kadın/ 31 erkek) ve 80 sağlıklı kontrol (40 kadın/40 erkek) dahil edildi. Araştırmaya anamnezinde ve fizik muayenesinde kronik hastalığı olanlar, son bir ayda D vitamini preparatı kullananlar, 15 yaş altı ya da 45 yaş üstü hastalar dahil edilmedi. Olgu grubunda ek olarak son bir ayda AV hastalığı için sistemik ya da topikal tedavi almış olanlar çalışmaya dahil edilmedi. Demografik ve klinik özellikler takip formuna kaydedildi. Tüm katılımcılardan kan örnekleri toplandı. IL- 17, sandviç ELİSA yöntemiyle, D vitamini ise kemilüminesans yöntemiyle çalışıldı.Bulgular: Çalışmaya 80 (49 kadın/31 erkek) akne vulgarisli olgu ve 80 (40 kadın/40 erkek) sağlıklı kontrol alındı. Gruplar arasında yaş ve cinsiyet dağılımı açısından anlamlı fark yoktu. Hasta grubunun 25(OH)D3 vitamini düzeyi medyan değeri 18.90 (11,50-22,95) ng/ml idi. Kontrol grubunun 25(OH)D3 vitamini düzeyi medyan değeri 17,20 (10,40-19,30) ng/ml idi. Hasta grubunda 25(OH)D3 vitamini düzeyi kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksekti (p=0,038). Çalışmamızda hasta grubunun medyan IL-17 düzeyi 469,71(157,26-640,00) (pg/ml) iken kontrol grubunun medyan IL-17 düzeyi 468,40(153,54-640,00) (pg/ml) olarak saptandı ve iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı (p= 0,959). AV hastaları global akne derecelendirme sistemine göre <18 (hafif) ve >18 (orta-şiddetli) olarak şiddete göre ikiye ayrıldığında hafif şiddetli grupta D vitamini düzeyi 18,45 (12,75-23,12) ng/ml iken orta-şiddetli grupta D vitamini düzeyi 17,95 (11,18-23,13) ng/ml olarak saptandı. Hastalarda AV lezyonlarının şiddetiyle 25 (OH)D3 vitamini düzeyi arasında anlamlı ilişki olmadığı gözlendi (p=0,623). AV hastaları aynı şekilde global akne derecelendirme sistemine göre <18 (hafif) ve >18 (orta-şiddetli) olarak şiddete göre ikiye ayrıldığında hafif şiddetli grupta IL-17 düzeyi 534,70 (207,36- 640,00) pg/ml iken orta-şiddetli grupta IL-17 düzeyi 368,05 (137,64- 640,00) pg/ml olarak saptandı. Hastalarda AV lezyonlarının şiddetiyle IL-17 düzeyi arasında anlamlı ilişki olmadığı gözlendi (p=0,256).Sonuç: AV hastalığının patogenezinde D vitamini ve IL-17 düzeylerinin rolü olup olmadığı araştırılan bu çalışmada AV hastalığı ile D vitamini ve IL-17 düzeyleri arasında belirgin bir ilişki gözlenmemiştir.Anahtar kelimeler: Akne vulgaris, D vitamini, IL-17

Aim-hypothesis: Acne vulgaris (AV) is a chronic, inflammatory disease of the pilosebaceus unit which commonly affects adolescents. The four major pathogenetic factors are follicular epithelial hyperproliferation and consequent follicular blockage, hormonal effects, increased secretion of sebum, and an increase in the presence and activity of Propionibacterium acnes (P. acnes). There are reports that P. acnes, which is believed to play a role in pathogenetic mechanisms and almost all of the steps, is the main factor in the induction of the immunization system and in the onset of the resulting inflammation. Although the immunoreactivity mediated through both the innate immune system via Toll-like receptor 2 (TLR2) and the acquired immune system through the activation of Th1 lymphocytes, recent studies have also demonstrated roles of Th17 cells and IL-17 . Vitamin D, which we know to be involved in bone metabolism, has also been shown to play a role in immunoregulation. There is evidence that vitamin D inhibits TLR2 expression and Th17 cells on monocytes, thereby reducing the production of proinflammatory cytokines. We aimed to evaluate the effect of IL-17 and vitamin D levels on the pathogenesis of AV in our study. The roles of these two substances in AV severity and their effects on each other was also to be analyzed.Methods: Between October 2015 and April 2017, 80 AV patients (49 women / 31 men) and 80 healthy controls (40 women / 40 men) were admitted to the study at the Dermatology Clinic of Adnan Menderes University Hospital. Patients with history or physical examination of chronic disease, those using vitamin D supplements previus month, patients under the age of 15 or over 45 years were not included. AV patients who had received systemic or topical treatment for AV disease in the previus month were also not included. Demographic and clinical features were recorded. Blood samples were collected from all participants. IL-17, was studied by sandwich ELISA method and vitamin D was studied by the chemiluminescence method.Results: 80 (49 female / 31 male) acne vulgaris cases and 80 (40 female / 40 male) healthy controls were included in the study. There was no significant difference between acne and control groups with regards to age and gender distribution. The median vitamin 25 (OH) D3 vitamine level of the patient group was 18.90 (11.50-22.95) ng / ml. The median vitamin 25 (OH) D3 level in the control group was 17,20 (10,40-19,30) ng / ml. In the patient group vitamin 25 (OH) D3 level was significantly higher than the control group (p = 0.038). In our study, the median IL-17 level of the patient group was 469,71 (157,26- 640,00) (pg / ml) while the median IL-17 level of the control group was 468,40 (153,54-640,00). There was no statistically significant difference between the two groups (p = 0.959). When the AV patients were classified according to the global acne grading system as mild (<18) and moderate-severe (> 18) according to severity, vitamin D level in the mild group was 18,45 (12,75-23,12) ng / ml while the vitamin D level in the moderate-severe group was 17,95 (11,18-23,13) ng / ml. There was no significant relationship between the severity of AV lesions and the vitamin 25 (OH) D3 levels(p = 0,623). IL-17 levels in the mild group was 534,70 (207,36- 640,00) pg / ml, In the moderate-severe group, the level of IL-17 was found to be 368.05 (137.64-640.00) pg / ml. There was no significant relationship between the severity of AV lesions and IL-17 level in the patients either (p = 0,256).Conclusion: In this study, which examined the role of vitamin D and IL-17 levels in the pathogenesis of AV disease, no significant relationship between AV disease and vitamin D and IL-17 levels was obversed.Keywords: Acne vulgaris, vitamin D, IL-17