Ratlarda abdominal deri ada flebinde Botulinum Toksin-A ile kimyasal geciktirme uygulamasının flep yaşayabilirliği üzerine etkisi

Abstract

GİRİŞ: Plastik ve Rekonstrüktif Cerrahi'de geniş doku defektlerinin onarımı zor ve tedavi metodu halen tartışmalıdır. Flep cerrahisi sonrası sık karşılaşılan sorunlardan birisi distal nekrozdur. Fleplerde distal nekroz gelişimini engellemek için deneysel ve klinik bir çok yöntem araştırılmıştır. En etkin ve kabul edilen yöntemlerden birisi de flepte cerrahi geciktirme (delay) uygulamasıdır. Cerrahi geciktirme uygulamasında operasyon öncesi ek bir cerrahi girişim gerekmesi nedeniyle son zamanlarda flep geciktirmesinin kimyasal ajanlarla yapılması üzerinde yoğunlaşılmıştır. Bunun için çeşitli kimyasal ajanlar denenmiştir, fakat herhangi bir ajanın kesin etkili olduğu konusunda fikir birliği yoktur. Bu çalışmamızda kimyasal geciktirme ajanı olarak botulinum toksin-A kullanılmasının deri ada flebi üzerinde etkisinin araştırılması amaçlandı.GEREÇ-YÖNTEM: Bu çalışmada, ağırlıkları 250 -300 gr arasında değişen 30 adet erkek Sprague-Dawley rat kullanıldı. Her grupta 10 adet rat olacak şekilde 3 grup oluşturuldu. Grup 1'de herhangi bir geciktirme işlemi yapılmadı ve bu grup kontrol olarak kullanıldı. Grup 2'de %0.9 NaCl , Grup 3'te botulinum toksin-A ile kimyasal geciktirme yapıldı. Geciktirme işleminden 7 gün sonra tüm ratlarda sağ süperfisyal inferior epigastrik arter ve ven pediküllü 7X7 cm boyutlarında abdominal deri ada flebi kaldırıldı ve hemen sonrasında yerine sütüre edildi. Hemen sonrasında fluorescein angiografi yapılarak flepte boyanan alan hesaplandı. Tüm ratlar 7 gün izlemi takiben sakrifiye edildi. Fleplerdeki nekroz alanları planimetrik analizle hesaplandı. Ratlardan histopatolojik ve biyokimyasal inceleme için doku örnekleri alındı. Histopatolojik olarak damar sayıları, biyokimyasal olarak da doku VEGF (Vascular endothelial growth factor) düzeyleri araştırıldı.BULGULAR: Flourescein ile boyanan alanlar ortalama, kontrol grubunda % 37.5±4.2, Grup 2'de % 44.4±1.3 ve Grup 3'te % 66.0±5.5 olarak bulundu. Deney sonunda fleplerin yaşayan alanları ortalama, kontrol grubunda %57.2±4.8, Grup 2'de %72.1±1.6 ve Grup 3'te % 93.8±3.5 olarak hesaplandı. Ortalama VEGF düzeyleri, kontrol grubunda 2820,7pg/g prt, Grup 2'de 3036,2pg/g prt, Grup 3'te 6283,3pg/g prt olarak saptandı. Ortalama damar sayıları, kontrol grubunda 15.52±3.6, Grup 2'de 22.65±3.6, Grup 3'te 26.01±3.6 olarak bulundu. Tüm değerlendirme parametrelerinde botulinum toksin-A ile geciktirme yapılan grupta, serum fizyolojik ve kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek değerler elde edildi (p<0.05)SONUÇ: Bu çalışmamız sonucunda botulinum toksin A ile kimyasal geciktirme uygulaması sonrası flep yaşayan alanlarının arttığını gördük. Botulinum toksin-A uygulamasının kolay olması, ek cerrahi işlem ve özel teknik ve cihaz gerektirmemesi nedeniyle bu ajanla yapılacak kimyasal geciktirme yönteminin rekonstrüktif cerrahide flep sağkalımının artırılması için klinik uygulama alanı bulabileceğini düşünmekteyiz

INTRODUCTION: Repair of wide soft tissue defects is a major challenge in Plastic and Reconstructive Surgery and the proper method for reconstruction is still under investigation. The main problem after large flap transfer is distal necrosis and many experimental and clinical methods have been used for the prevention of distal necrosis on flaps. One of the most effective and accepted methods is the utilization of surgical delay on flap. As surgical delay requires an additional surgical intervention before the main operation, recent studies have been concentrated on the delay of flaps with chemical agents. For this purpose different chemical agents have been tested, but yet there is no agreement on any of the agent that is definitely effective. This study was performed to investigate the effect of botulinum toxin A as a chemical delay agent on the survival of skin island flapsMATERIALS AND METHODS: In this study, 30 male Sprague-Dawley rat weighing between 250-300 gr. were used. The rats were divided into three groups, 10 rats in each. In group 1, no chemical delay was performed and this group served as control. In Group 2 %0.9 NaCl and in Group 3 botulinum toxin-A was used for chemical delay. Seven days after chemical delay, the rats in all groups were operated and abdominal skin island flaps measuring 7x7 cm were raised based on right superficial inferior epigastric artery. All the flaps were resutured to their places just after flap elevation and fluorescein angiography was performed to find the fluoresceined area in the flap. The rats were followed for 7 days and sacrificed. The surviving area was measured using planimetric technique. Tissue samples were obtained for histopathological and biochemical evaluation. The vessel count was performed histopathologically and tissue VEGF (Vascular endothelial growth factor) levels were tested biochemically.RESULTS: The mean fluoresceined area were 37.5± 4.2 % in control group, 44.4 ± 1.3 % in Group 2 and 66.0±5.5 % in Group 3. The surviving area in the flap were 57.2 ± 4.8% in control group,72.1 ± 1.6 % in Group 2 and 93.3 ± 3.5 % in Group 3. The mean tissue VEGF levels were 2820,7 pg/g prt in control group, 3036,2 pg/g prt in Group 2 and 6283,3 pg/g prt in Group 3. Mean vessel numbers were 15.52 ± 3.6 in control group, 22.65 ± 3.6 in Group 2 and 26.01± 3.6 in Group 3. In all evaluation parameters, the values were statistically higher in rats with delay using botulinum toksin-A compared to other two groups (p<0.05)CONCLUSION: In this study we found that flap survival was increased after using chemical delay with botulinum toxin-A. As the application of botulinum toxin-A is easy and obviates the need for additional surgery and requirement of special technique and equipment, we think that this agent can be used in clinical practice for enhancing flap survival.