Aidiyet meselesi bağlamında bedenin mekânsızlığı

Abstract

Bu araştırma Gazi Güzel Sanatlar Enstitüsü Resim Anasanat Dalı'nda (GGSER) yapılmıştır. Araştırma konusu aidiyet/kimlik/benlik/yalnızlık/beden ve mekân gibi kavramlardan oluşmaktadır. Tezin asıl problematiği 'aidiyet duygusu'dur. Aidiyet meselesi, içinde yaşadığımız çağın önemli bir sorunsalı olarak görülmektedir. İnsanlar özlerinde var olan bir takım soyut değerlerle birlikte belli bir toplum ve kültür içine doğarlar ve kendi cinsiyetlerini, ailelerini, içinde yaşadıkları mekânları ve çevrelerinde konuşulan dilleri belirleme imkânına sahip değillerdir. Bireyler bilinçlendikçe kendi aidiyetlerini, kimliklerini, benliklerini, yalnızlıklarını yaşadıkları mekânları biçimlendirme ihtiyacı içine girerler. Ancak hızla küreselleşen dünyada üretilen her türlü bilgi ve teknoloji karşısında sıkışıp kalan insan, aidiyet buna bağlı olarak da kimlik ve benlik gibi değerleri sorgular ve ait olduğu mekânın derinliklerinden koparak kendi yalnızlığına bürünür. Yalnızlık ise kişiye özgü bir durum olduğundan, insanın gerçek kimliği, benliği ancak böyle bir durumda anlam kazanır. Bireyin sahip olduğu tüm değerlerin özünde insanın kendisinin kendine ait olması yatar. Bu duygunun varlığı 'biz'i biz'e' verir ve bu sayede insan, bir yere, bir şeye ait olmadan önce kendine ait olur. Kendimize aitliği bedenimizde deneyimleriz, bir başka deyişle bedenimiz aidiyet duygumuzun mekânıdır. Aidiyet, mekân ve beden arasındaki ilişki, aidiyet duygusunun yerini aidiyetsizliğe bırakması ile dönüşür ve ait hissettiği mekânda konumlanmış bireyin yerini yalnız bedenin mekânsızlığı alır.

This research was made in Art Painting Department in Gazi University Institutute of Fine Arts. The main idea of the research consists of some concepts such as belonging/identity/self/loneliness/body and space. The main problematic issue of the thesis is `the sense of belonging`. The issue of belonging is regarded as an important problem in the era that we live. People are born in certain societies and cultures with a certain number of abstract values and they do not have a chance to determine their sexes, family, the space that they live in and the languages that are spoken in their environments. As long as individuals become conscious, they need to shape their own belongings, identities, personalities, solitudes and the places they live in. However, the person stuck within all the information and technology produced in this swiftly globalizing world, questions his values like belonging, accordingly identity and ego; and breaks away from the deep surroundings into his own loneliness. Since loneliness is a personal feeling, the self-respect and identity make sense only in such situations. At the core of every values a person has, lies a person belonging to himself. The existence of this feeling gives `us` to `us`, thus, before a person belongs to somewhere or something, he belongs to himself. We experience belonging to ourselves in our body, in other words, our body is the place of our sense of belonging. The relationship between belonging, space and body transforms via replacing the sense of belonging by the feeling of unbelonging and the individual sited in the space he belongs gives way to spacelessness of the lonely body.