Dişi fetüs ve infantlarda östrojen ve progesteron reseptör aktivitesinin araştırılması

Abstract

ÖZET Bu çalışma, 37 dişi fetüs ve 10 dişi infanta ait postmortem incelemeyi kapsamaktadır. Çalışmada, postmortem inceleme sırasında çıkarılan; serviks, vajen, korpus uteri, meme, hipofiz, ovaryum, karaciğer, böbrek, çizgili kas, myokard ve plasenta dokularına ait kesitlere, östrojen ve progesteroh reseptör varlığım araştırmak amacıyla immünohistokimyasal teknik uygulanmıştır. Bu amaçla 503 kesitte reseptör varlığı araştın 1 mı ştır. Ayrıca reseptör aktivitesi pozitif ve negatif olguların; doğum kilosu, ayak uzunluğu, oturma yüksekliği, doğum kilosu-plasenta ağırlık oranı ve beyin -karaciğer ağırlık oram gibi, intrauterin gelişmeyi gösteren parametrelerle ilişkisi, istatistiksel olarak değerlendirmiştir. Sonuç olarak; vajen, serviks, korpus uteri, meme, ovaryum ve hipofiz dokularında, 3. trimestrden itibaren reseptör aktivitesi saptanmış ve bu aktivitenin doğum soması da devam ettiği gözlenmiştir. Diğer dokularda (karaciğer, böbrek, çizgili kas, myokard, plasenta) ise böyle bir aktivite saptanmamıştır. Reseptör aktivitesi negatif olan olgularda aynı gestasyonel yaştaki pozitif olgulara oranla, doğum kilosu-plasenta ağırlık oram ve beyin-karaciğer ağırlık oram istatistiksel olarak daha yüksek bulunmuştur. Doğum kilosu reseptör aktivitesinin negatif olduğu olgularda daha düşük olmakla beraber, bu bulgunun istatistiksel olarak önemi görülmemiştir. Reseptör aktivitesi negatif ve pozitif olan olgularda, ayak uzunluğu ve oturma yüksekliği değerlerinden kaynaklanan bir farklılık saptanmamıştır. 32