Kronik obstrüktif akciğer hastalığında ambroksol, asetil sistein ve hidrasyonun mukosiliyer klirens üzerine etkilerinin Tc-99m MAA inhalasyon sintigrafisiyle incelenmesi

Abstract

ÖZET Kronik bronşitte mukus hipersekresyonu ve buna bağlı yıllarca süren sık mükopürülan balgam çıkartma vardır. Mukusun artmış miktarıyla birlikte viskositesi de artmıştır. Aşırı mukus salgılanmasına ilaveten mukusu hava yollarından uzaklaştıran silyalı epitel hücrelerinde siliyer anormallikler de patolojiye eşlik etmektedir. Hava yollarındaki miktarı ve viskositesi artmış bu mukusun atılmasına yardımcı olmak ve mukosiliyer aktiviteyi kolaylaştırmak için bu hastalarda mukolitikler kullanılmaktadır. Bu çalışmada mukolitik ilaçlardan olan ambroksol ve asetil sisteinin, ayrıca bol sıvı almanın mukosiliyer klirense etkilerini inceledik. Çalışmaya B tipi KOAH'lı 23 hasta alındı. Ambroksol grubunda yaş ortalaması 61.5 olan 8 hasta, asetil sistein grubunda yaş ortalaması 63.6 olan 8 hasta, kontrol grubu olan bol sıvı grubunda yaş ortalaması 61.2 olan 7 hasta vardı. Hastalara ambroksol 90 mg/gün, asetil sistein 600 mg/gün dozunda ve en az 2 litre/gün olmak üzere bol sıvı, ortalama 10 gün süreyle verildi. Tedavi öncesi ve sonrası 2 kez 30 mCİ Tc-99m MAA ile akciğer inhalasyon sintigrafisi, solunum fonksiyon testleri yapıldı ve dispne skoru uygulandı. Tedavi öncesindeki ve sonrasındaki bulgular kantitatif ve vizüel olarak değerlendirildi. Her bir grup kendi içinde değerlendirildiğinde, ambroksol kullananlarda dispne skorunun azalması, asetil sistein kullananlarda FEV1 ve FVC'nin artışı anlamlı bulundu. Bol sıvı grubunda ise her iki akciğerin totalinde ve sağ akciğerin santralinde mukosiliyer klirensin anlamlı olarak yavaşladığı, FEF 50'de artışın anlamlı olduğu izlendi. Üç grubu birbiriyle karşılaştırdığımızda ise ambroksolün mukosiliyer klirensi artırması bol sıvıya göre üstünlük taşıyordu. Asetil sistein bol sıvıya göre kısmen etkiliydi. Ambroksolün mukosiliyer klirense olumlu etkisi asetil sisteinden daha üstündü. 33