Hematolojik neoplazilerde apopitozla ilişkili moleküllerin (Bcl-2 ve FAS antijeni) ekspresyonu: Flowsitometrik analiz sonuçları

Abstract

ÖZET Fas ligandı (fasL) ile bağlandığında apopitozu indükleyen bir membran molekülü olan CD95 (fas ag) ve apopitozu inhibe eden sitoplazmik bcl-2 molekülü, flowsitometrik olarak 22 KLL *li, 5 NHL'li (1 HCL, 1SLVL, 2 düşük grade lösemik evrede lenfoma, 1 lenfoblastik lenfoma), 6 ALL'li (1 T-ALL, 2 Null-ALL, 2 C-ALL, 1 (My)+ T-ALL) ve 9 AML'li (3 M3; 2 M2; 3 M5a; 1 M5b) hastanın periferik kan, kemik iliği veya lenf nodu materyallerinde çalışıldı. KLL grubunda bcl-2 ekspresyonu (%21+4) (Ortalama+SE), fas ekspresyonuna göre (%7+1) daha yüksekti, ilginç olarak bcl-2 ekspresyonu, tümör yükünü gösteren faktörlerle (BK>50x109/L, Binet B-C, diffüz kemik iliği tutulumu) ayrı ayrı pozitif korelasyon gösterdi (p<0.05 ). Bir yıl ve üzerinde kemoterapi alan hastalarda bcl-2 ekspresyonunda anlamlı yükseklik bulunmadı (p>0.05). ALL ve AML gruplarında fas antijeni (%23.9 ±5,6) ve bcl-2 (%19 ± 5.7) ekspresyonlarında farklılık bulunmadı. M3 tanısı alan 3 hastada fas ag ekspresyonu yüksekti (ortalama % 70). Retinoik asit tedavisi ile indüklenen lösemik hücre diferansiasyonu ve muhtemel apopitoziste fas ag aracılıklı mekanizmaların etkili olduğu ileri sürülmektedir, bcl-2 ekspresyonunun hemopoietik prekürsörlerde daha yüksek olduğu bilinmekle birlikte bizim grubumuzda bcl-2 ekspresyonu, FAB subgrupları arasında anlamlı farklılık göstermedi. Yine bcl-2 ile CD34 ekspresyonu arasında anlamlı ilişki bulunmadı(p>0.05). Sonuç olarak KLL gibi düşük proliferatif hızlı B-Cell neoplazmalarında bcl-2 ekspresyonu artabilirken fas ag düzeylerinin genellikledeğişmediği görüldü. Değişik hemopoietik neoplazmalarda bcl-2 ve fas ag ekspresyonlarının heterojen dağılımlarının önemi ve bu moleküllerin apoptoziste etkileşimleri araştırılmalıdır.