Tip 2 diabetes mellituslu hastalardaki lipid peroksidasyon durumunun belirlenmesi üzerine bir çalışma

Abstract

ÖZET Fizyolojik koşullarda organizmada oksidan ve antioksidan sistemler arasında bir denge mevcuttur.Patolojik durumlarda bu denge oksidan lehine kaymaktadır. Son zamanlarda elde edilen bulgulara göre serbest radikaller ve oksidatif stresin diabetik komplikasyonlarm oluşmasında etkili olduğu gösterilmiştir.Buna göre diabetin temel patolojisi olan hipergliseminin oksidatif değişiklikleri başlattığı, oksidatif değişikliklerin(oksidan artışının)'de lipid peroksidas- yonuna.non-enzimatik glikozilasyona ve otooksidatif glikozilasyona neden olduğu belirtilmektedir. Bu çalışmada 40-60 (ort:51.9) yaşlan arasında 83 tip 2 DM'Iu hastada lipid peroksidasyon durumu,40-60 (ort:52.0) yaş arasında 51 kontrol grubu ile karşılaştırıldı. Lipid peroksidasyon parametresi olarak MDA kullanıldı. Hasta grubunda plazma MDA düzeyi, kontrol grubuna göre anlamlı derecede yüksek bulunmuştur. (p=0.0001).Diabetik hastalarda lipid peroksidasyon artışı ile diabetteki non-enzimatik glikozilasyon artışı arasında anlamlı korrelasyonlar bulundu. Buna göre MDA-Fruktozamin arasında (r=0.40,p=0.0001), MDA-HbAıc arasında (r=0.38,p=0.0001) ve MDA ile glukoz arasında (r=0.31,p=0.04) istatistiksel olarak orta-anlamlı ilişkiler saptanmıştır. Ayrıca Vasküler komplikasyonu olan diabetlilerde olmayanlara göre plazma MDA seviyesinde anlamlı artış olmuştur.(p=0.0001). Buna göre tip 2 DM'da lipid peroksidasyonunun artmış olduğu bu artışın özellikle vasküler komplikasyonu olan diabetlilerde daha yüksek olduğu ve artan lipid peroksidasyonunun diabetteki non-enzimatik glikozilasyon ile korrele olduğu görülmektedir.