Acil servise senkop atağı ile gelen hastalara yaklaşımın değerlendirilmesi

Abstract

ÖZET Senkop acil servislerde sık karşılaşılan, başvuruların %3'ünü oluşturan tıbbi problemdir. Senkoplu hastaların değerlendirilmesi için bir çok tanısal test mevcut olup A.B.D. verilerine göre yılda 750 milyon dolar harcanmakta ve bu hastaların % 40-50'sinde bir neden bulunamamaktadır. Senkop nedeni belirlenemiyen hastalarda hangi testlerin yapılacağına dair bir fikir birliği yoktur. Çoğu hekim bu tip hastalarda rutin laboratuvar incelemesi yapmadan hastayı taburcu edememektedir. Bu çalışmada, Dokuz Eylül Üniversitesi Acil Servis bölümüne senkop yakınmasıyla başvuran hastaların demografik özelliklerinin tanımlanması ve hastaların değerlendirilmesinde kullanılan laboratuvar testlerinin senkop tipiyle ve hastanın sonucu (taburcu,yatış) ile olan ilişkisinin incelenmesi hedeflendi. Bu amaçla 24.4.1998 -31.7.1998 tarihleri arasında senkopla ilgili olabilecek tanı kodlan girilerek 798 hastanın dosyası incelendi Taranan 798 olgunun 156'sında (%19.5) senkop öyküsü vardı ve çalışmaya alındı. Çalışmaya alınan hastaların %45.5'i erkek, %54.5'i kadındı. Hastaların yaş ortalamaları 44±1 8 olarak bulundu. Hastalar aldıkları tanıya göre etiyolojik olarak ayırdığımız 5 senkop sınıfından birine dahil edildiler. Senkop yakınmalı hastaların çoğunluğu orta yaş grubu kadınlardı. Hastaların %27.6'sında senkop nedeni bulunamamıştı.Vazovagal-psikojenik nedenler senkopun en sık nedeni olarak bulundu. Kardiyak senkop düşünülen hastalar en yaşlı hastalardı. Araştırma grubundaki hastalardan, tetkik istenenlerin ayrıca 60 yaşın üzerinde olanların.erkeklerin.hastaneye yatışı yapılanların ve kardiyak senkop tanısı alanların acilde daha uzun süre kaldıkları bulundu. Genel olarak senkop hastalarında sıkça istenen tetkiklerden; Na,K,CI, Cr, Glikoz,CK,LDH,AST.T.Bil.D.Bil, Amilaz, İdrarda-B HCG,GGK, ve Kan Gazı hastaneye yatış ve senkop tanısı koydurtma yönünden yararlı bulunmadı. EKG.kardiyak muayene, oksijen satürasyonu, kardiyak monitörizasyon, nörolojik muayene ve nörolojik defisiti olan hastalarda BBT senkop tanısının konması ve hastaneye yatışta önemli belirleyiciler olarak 44bulundu. CBC, BUN, Ca ve akciğer grafisi'nin yatışı gereken senkop hastalarını belirlemede yararlı olabileceği saptandı. Senkopta çeşitli laboratuvar testlerinin ne kadar gerekli/gereksiz olduğunu ortaya koyabilecek ileriye yönelik araştırmalar planlanabilir ve bu şekilde önemli miktardaki sağlık bakım harcamaları azaltılabilir. 45

SUMMARY Syncope is one of the common presenting complaints in the emergency department population which makes up to 3% of the total volume. Many diagnostic tests have been devised to evaluate these patients which have a total annual cost up to 750 million dollars in USA though no causes are found in 40 to 50% of these patients. There is not any well-established protocols as to which tests should be perfomed in order to evaluate etiologic causes. As a result, these patients generally undergo routine laboratory screening tests. This study ams to describe demographic characteristics of the patients referred to Dokuz Eylül University ED with the chief complaint of syncope and to investigate the relationship between the diagnostic tests used to evaluate these patients and the etiology and outcome of the patient. We examined data charts of 798 patients with final diagnoses that could be related to syncope referred to the ED in between 24.04.1998 and 31.07.1998 retrospectively. 156 of the 798 patients (11.5%) had a history of syncope and were included in the study. Male/female ratio was 0.83 and mean age of the patients was 44+1 8. Each patient was assigned to one of the five etiologic groups of patients. The majority of the patients was consisted of middle-aged women. No etiologic factors could be eleborated in 27.6% of the patients.The most common causes of syncope were revealed to be vasovagal and psychogenic factors. Cardiac syncope was most commonly diagnosed in elderly patients. Relatively longer periods spent in the ED were associated with age greater than 60, male sex, admission to hospital, ordering diagnostic tests and diagnosis of cardiac syncope. We couldn't find any usefulness of commonly ordered diagnostic tests such as Na, K, CI, Creatinine, glucose, CK, LDH, AST, total bilirubin, direct bilirubin, amylase, urinary 6-HCG, occult blood in stool and ABG regarding decision to admit and establishment of diagnosis of syncope. However, factors that predict admission of patients include EKG abnormalities, cardiovascular 46examination, Sa02, cardiac monitoring, neurologic examination and cranial CT in patients with neurologic deficits. In addition, tests that may be beneficial in determining admission to hospital are CBC, BUN, Ca and chest X-ray. As a conclusion, future research could reveal efficiency of various laboratory tests ordered in routine work-up of syncope patients which may help cut down substantial health care expenses. 47