Tip 2 diabetes mellituslu hastalarda solunum fonksiyon testleri ile alveolokapiller membran permeabilitesi ve ventilasyon perfüzyon dağılımının değerlendirilmesi

Abstract

7. ÖZET: Tip 2 DM'lu olgularda solunum fonksiyonları ve arteriyel oksijenasyondaki değişiklikleri değerlendirmek amacıyla çalışmamıza 25 Tip 2 diabetik olgu [yaş ort. 55.6+9.9 (33-68),ortalama diabet süresi 9.4±7.5 yıl (0-30)^20 kadın,5 erkek] ile 10 sağlıklı kişi [yaş ort. 46.8±10.4(33-65),6 kadın,4 erkek] kontrol grubu olarak alınmıştır.Olgulara solunum fonksiyon testleri,kan gazı analizi,alvelo-kapiller membran permeabilitesi ve bölgesel ventilasyon dağılımım değerlendirmek amacıyla Tc-99m DTPA aerosol inhalasyonu ve Tc-99m MAA ile perfüzyon sintigrafisi uygulanmıştır. 10 diabetik olgunun mikrovasküler komplikasyonlan mevcuttur.2 olguda retinopati,4 olguda nöropati(2'sinde periferik,2' sinde periferik+otonom nöropati),2 olguda (nefropati),l olguda retinopati+nefropati,l olguda da retinopati+ nöropati mevcuttur. Diabetik olguların akciğer volümleri,akım hızlan ve arteriyel kan gazı değerleri normal sınırlarda bulunmuştur. HbAıc düzeyleri kontrol grubu ile farklılık göstermiştir.Mikroanjiopatisi olan olguların HbAıc ve PaCOî değerleri mikroanjiopatisi olmayan olgulara göre daha yüksek bulunmuştur (p<0.05).Mikroanjiopatisi olan olguların PI max düzeyinde anlamlı azalma izlenmiştir (p<0.05).Olgulann glisemik kontrol açısından değerlendirilmesinde,HbAıc düzeyi %8'in üzerinde olan kötü glisemik kontrollü olgularda PaCOî düzeyinde hafif artış (p<0.05),CO difuzyon kapasitesi (DLCO) ve DLCO(%)'da istatiksel olarak anlamlı oranda azalma saptanmıştır (p<0.05). Pulmoner epitelyal permeabilitesinin Tc-99m DTPA aerosol sintigrafisi ile değerlendirilme sinde diabetik olgularla kontrol grubu arasında anlamlı farklılık bulunmamıştır.Diabetik olguların ve komplikasyonlan olan grupta her 2 akciğer üst lobların klirens hızlarının daha yavaş olduğu (Tı/2>80 dk),komplikasyonlan olan olguların her 2 akciğer ve total akciğer klirenslerinde yavaşlama olduğu görülmüştür. Diabetik olguların bölgesel ventilasyon ve perfüzyon dağılımının incelenmesinde,mikroanji- opatisi olan 5 olguda daha çok alt loblarda küçük subsegmenter ve nonsegmenter perfüzyon defektleri(3 olguda inhalasyon defektleri ile uyumlu,2 olguda inhalasyon ile uyumlu olmayan) izlenmiştir.3 olguda periferik penetrasyonun azaldığı saptanmıştır. Sonuç olarak Tip 2 DM'lu olgularda metabolik kontrolün(HbAıc) derecesi ile ilişkili olarak difuzyon kapasitesinde hafif düzeyde azalma saptanmıştır.Diabetik olguların her iki akciğer üst loblannda epitelyal permeabilitede azalma ve mikroanjiopatisi olan olgularda ventilasyon ve perfüzyon bozukluğu oluştuğu görülmüştür. 40