Subtalar eklem instabilitesinde cervikal ligament ve kalkaneofibular ligamanın rolünün biyomekanik açıdan araştırılması

Abstract

6. ÖZET Subtalar eklem instabilitesi tanı koymada zorlanılan, her yaşta hasta grubunda görülebilen, topuk bölgesi inversiyon yaralanmaları ile birlikteliği olan bir patolojidir. Çalışmada subtalar eklem instabilitesine neden olduğu düşünülen CFL ve CL kesişi sonrası deneysel ortamda, subtalar eklemdeki biyomekanik değişiklikler araştırıldı. Araştırma için 10 tane diz altı veya diz üstü amputasyon materyali kullanıldı. 10 amputasyon materyalinde basınca duyarlı film kullanılarak, 700 N yüklenmede, ayağın nötral, 10°D-5°E, 10°P-5°İ pozisyonlarında, CFL ve CL kesişi sonrası oluşan basınç alam değişiklikleri incelendi. Subtalar posterior ve anterior-orta faset eklemlerin basınç alam değişikliği için, 3+4MPa ve 5MPa+üstü basınç alanları hesaplanarak bunların temas alanına oranlarındaki değişim incelendi. Temas alanının ise hesaplanan eklem alan ortalamasına oranının değişimi incelendi. Ayrıca anterior-orta faset eklemde ağırlık merkezinin medial yer değiştirmesi incelendi. Bu değerler bağlar sağlamken yapılan temel ölçüm değerleri ile karşılaştırıldı. Karşılaştırma sonucu CFL ve CL kesişi sonrası ayağın her 3 pozisyonunda da, basınç alam değişimi ve yük dağılım değişiminde istatistiksel olarak anlamlı bir değişiklik olmadığı saptandı. Subtalar anterior-orta faset eklemdeki medial yer değiştirme incelemesinde, ayağm 10°D-5°E pozisyonunda BS-CFL kesişi sonrası yapılan karşılaştırma dışındaki tüm karşılaştırmalarda istatistiksel olarak anlamlı sonuçlar bulundu. BS-CFL kesişi sonrası subtalar anterior-orta faset eklem medial yer değiştirme karşılaştırması ise istatistiksel olarak anlamsız (p=0.0745) bulundu. Sonuç olarak CL ve CFL kesişi sonrası deneysel ortamda subtalar posterior ve anterior-orta faset eklemlerde oluşan basınç alam değişikliği ve yük dağılımı değişikliği istatistiksel olrak anlamsızdır. Ancak subtalar eklemin biyolojik aktif bir yapı olduğu ve bazen küçük değişimlerin dahi vücut tarafından kompanze edilemediği düşünüldüğünde, bu rakamsal olarak anlamsız değerlerin subtalar eklemde kıkırdak hasarına yolaçabileceği ortaya çıkmaktadır. Subtalar eklemdeki tüm değişikliklerin tibiotalar, talonavikular ve kalkaneokuboid eklemlere yansıması sonucu topuk bölgesi bu küçük değişimden komple etkilenmiş olacaktır. Anterior-orta faset eklem ağırlık merkezinde medial yer değiştirme ise istatiksel olarak anlamlıdır. Bu verilerin ışığında subtalar instabilitenin, rotasyonel instabilite olduğunu ve özellikle CL'ın subtalar eklem rotasyonel stabilitesinde önemli rolü olduğunu söyleyebiliriz. Sinüs tarsi sendromunun ise travma ile ilişkisini göz önüne aldığımızda, bunun 49rotasyonel instabilitenin semptomlarından biri olabileceği karşımıza çıkmaktadır. Subtalar eklemde instabilitenin tam olarak tanımlanabilmesi için kompresif güçlere ek olarak, rotasyonel sürtünme ve makaslama kuvvetlerininde eklem üzerindeki etkisinin gösterilmesi gerekmektedir.