Ailesel Akdeniz Ateşi hastalarında ve heterozigot akrabalarında seri fibrinojen ölçümleri

Abstract

VII. ÖZET AİLESEL AKDENİZ ATEŞİ HASTALARINDA VE HETEROZİGOT AKRABALARINDA SERİ FİBRJNOJEN ÖLÇÜMLERİ Ailesel Akdeniz ateşi (familial Mediterranean fever - FMF) otozomal resesif geçişli, tekrarlayan ateş, peritonit, artrit ve plörezi ataklarıyla karakterize bir genetik hastalıktır. Akut faz cevabı hastalığın tanısında ve izleminde çok önemlidir. Hastalığın patogenezi, akut faz cevabının mediatörleri ve genetik yapısı henüz tümüyle aydınlatılmamıştır. Bu çalışma; özellikle akut FMF ataklarında anlamlı olarak yükselen fıbrinojenin subklinik inflamasyondaki rolünü araştırmak amacıyla, atak dışı FMF hastaları, heterozigotlar ve sağlıklı insanlardan oluşan gruplarla planlanmıştır. Gruplar toplam 121 olgudan oluşuyor. Bunların 35'i atak dışı FMF hastaları (16 erkek ve 19 kadın), 56'sı sağlıklı hasta akrabası (heterozigot, 24 erkek ve 32 kadın) ve 30'u sağlıklı kontrolden (18 erkek ve 12 kadın) oluşmaktaydı. Atorvastatin gibi fibrinojen değerlerini yükseltebilen ilaçlan kullanan bireyler çalışma dışı tutuldu. Hastaların genotipleri ve yakınlarının heterozigot durumları genotip analizi ile belirlendi. Plazma fibrinojen düzeyleri Ölçüldü. Normal değerleri 2-4 gr / L olarak kabul edildi. Grupların fibrinojen değerleri ortalamaları açısından fark olup olmadığı araştırıldı. Yapılan varyans analizi sonucu fibrinojen ortalamaları açısından fark saptandı (p = 0.02). Daha sonra bu gruplar arası farkın hangi gruptan kaynaklandığını saptamak için post-hoc testler uygulandı (Tukey - HSD). Sonuçta farkın FMF grubundan kaynaklandığı bulundu. Ayrı ayn fibrinojen değerleri karşılaştırıldı. İkinci ölçümden kaynaklanan fark tespit edildi. Bunun yine FMF grubundan (grup 1) kaynaklandığı saptandı. FMF hastaları ve heterozigotlarda fibrinojen düzeylerinin yüksek saptanması hastalığın genetik yapısının ve anormal fenotip olan MEFV taşıyıcılığının göstergesi olabilir. İleride hastalığın patogenezinin daha iyi anlaşılması ve akut faz reaktanlarmın tedavinin takibindeki rolünün anlaşılması için diğer akut faz reaktanları ile karşılaştırmalı ve uzun süreli çalışmalara ihtiyaç vardır. 29

SUMMARY SERIAL FIBRINOGEN LEVELS IN FAMILIAL MEDITERRANEAN FEVER PATIENTS AND THEIR HETEROZYGOTE RELATIVES Familial Mediterranean fever (FMF) is an autosomal recessively inherited genetic disease characterized by bouts of recurrent fever, peritonitis, arthritis and pleurisy. The pathogenesis of the disease, mediators of acute phase response and genetic basis of the disease haven't been completely clarified yet. Three groups were included to study to determine the roie of fibrinogen in subclinical inflammation which increases during the acute attacks of FMF. Groups included totally 121 persons: 35 FMF patients inremission (16 male, 19 female), 56 healthy relatives of patients (heterozygotes 24 male, 32 female) and 30 healthy controls (18 male, 12 female). Patients using drugs such as atorvastatin which may increase fibrinogen levels were excluded from the study. The genotypes of patients and heterozygosity of relatives were determined by genotype analysis. Plasma fibrinogen levels were measured. The normal values of fibrinogen level in plasma were accepted 2-4 gr / L. The difference between the mean fibrinogen levels of groups were calculated. There was difference between the mean levels of fibrinogen for each group by analysis of variance (p-0.02). To determine the group which makes the difference, post hoc tests were done (Tukey-HSD). In conclusion the source of difference in three groups was from FMF group. The fibrinogen levels were compared seperately for each group. The difference was detected in second measurements. The source of this difference was again from FMF patients. The increased levels of fibrinogen in FMF and heterozygotes can reflect the genetic structure of disease and carriers of abnormal phenotype MEFV. We need further studies that compare other acute phase reactants to understand the pathogenesis and the role of acute phase reactants for the monitorization of treatment. 30