Siklosporin-A toksisitesinin renal kitle ile ilişkisi (41 sıçan)

Abstract

ÖZET Siklosporin-A'nın, hem tek işler böbreği olan renal transplantasyon hastalarında, hem de iki işler böbreği olan kalp, akciğer, karaciğer, pankreas gibi non-renal solid organ transplantasyon hastalarında rejeksiyonu önlemek için uygulandığı göz önüne alınır ise, her iki böbreği olan ve tek böbreği olan popülasyon iki ayrı grup oluşturmaktadır. Bu araştırmada, transplante organların etkisine bağlı faktörler dışında renal kitle azalması ve siklosporin-A toksisitesi üzerine bir model oluşturulmuş ve siklosporin-A' nın azalan renal kitlede meydana getirdiği toksik etkiler incelenmiştir. Skarlanma oram, siklosporin-A almayan sıçanlarda renal kitleye belirgin olarak bağımlı olmakla birlikte, bu durum siklosporin-A alanlarda belirginliğini kaybetmektedir. Ancak bu olgularda renal kitle azaldıkça arterioler hasarlarıma ve segmental skleroz oram artmaktadır. Siklosporin-A alımı söz konusu olduğunda skarlanmanın renal kitle ile ilişkisi olmadığı görülmektedir. Bu bağlamda bir kişinin iki böbreği olması (kalp, akciğer, kemik iliği transplantasyon örneği) siklosporinin hasarlandıncı etkisine karşı skarlanma oram göz önüne alındığında belirgin bir avantaj sağlamamaktadır. Bulgular, yeterli renal kitlenin siklosporin-A toksisitesinde koruyucu bir özellik olamayacağım ortaya koymaktadır ve renal transplantasyonlarda renal toksisiteye gösterilen özenin diğer gruplarda da aynı şekilde uygulanması gereğini vurgulamaktadır. Anahtar sözcükler: Böbrek, renal kitle, siklosporin-A, renal skarlanma. 44