Glenoid anterior defektlerinde vida ve anchor ile kemik greftleme fiksasyon yöntemlerinin kadavrada biyomekanik karşılaştırılması

Abstract

Tekrarlayan omuz çıkıklarında 1954 yılında Latarjet tarafından tanımlanmış cerrahi teknik halen rutin olarak kullanılmaktadır. Ankorun bu prosedürde metal vidalara alternatif olabilir. Çalışmamızın amacı Latarjet prosedüründe vida ile ankorun fiksasyon gücünü karşılaştırmaktır.12 taze donmuş kadavrada glenoid kavitenin anteroinferiorunda kemik defekti oluşturuldu ve sonra fiksasyon iki farklı yöntemi ile uygulandı. Birinci grupta iki adet 3,5 mm glenoid ve bir adet 4,75 mm düğümsüz ankor (DePuy Mitek Inc. Raynham, MA), ikinci grupta ise iki adet 3,5 mm'lik kanüllü titanyum Latarjet vidası (Bristow-Latarjet Instability Shoulder System, DePuy Mitek Inc. Raynham, Ma) kullanıldı. Üniversal çekme basma cihazına kadavralar biyomekanik olarak test edildi. Başlangıçta tam teması sağlamak için greftlere 1 N yük uygulandı ve ardından 5-150 N arası siklik yük ve başlangıçtan 7 mm çökene kadar statik yük uygulandı. Uzama miktarı, peak to peak deplasman ortalaması, sertlik (eğim) ve maksimum yük (direnç) miktarı SPSS programında analiz edildi.İstatistiksel olarak sonuçlara bakıldığında, uzamadaki ortalamaların arasındaki fark anlamlı değildi (p>0,05). Grupların P-P deplasman ortalamaları arasında T-test analiz sonuçlarıda istatistiksel olarak farklı değildi (p=0,926) ve grupların 5 mm'deki sertlik ortalamaları arasındada istatistiksel olarak fark yoktu (p=0,487). Gruplarda maksimum yük miktarının T-test analiz sonuçlarında da anlamlı fark olmadığı görüldü (P=0,406).Sonuç olarak ankorun küçük ve bioabsorbable olup ve daha sonra çıkarılma ihtiyacı olmaması sebebiyle eklem komşuluğunda kullanması belki büyük bir avantajdır. Ayrıca ankor uygulanmasında glenoidin arka korteksine penetrasyon yapılmadığından daha az nörolojik hasar gelişebilir. Başka önemli nokta ise olası bir zi incelemesi gereken durumlarda vida gibi artefakt yaratmayacak olmasıdır.Anahtar kelimeler: Omuz instabilitesi, Latarjet yöntemi, vida komplikasyonları, ankor

In 1954 Latarjet described the surgical technique is still routinely used for the treatment of recurrent shoulder dislocations. Anchors is an alternative to the metal screw use in Latarjet procedures. The purpose of this study is to compare fixation ability of metalic implants/screw and anchors in Latarjet procedures.Bone defect was made in the anteroinferior part of the 12 fresh frozen cadaver glenoid cavity. Latarjet method was applied using 2 different fixation method. First group, fixed with two 3.5 mm glenoid and a 4.75 mm knotless anchors (DePuy Mitek Inc. Raynham, MA), while a 3.5 mm cannulated titanium Latarjet screws (Bristow-Latarjet Instability Shoulder System, DePuy Mitek Inc. Raynham, Ma) in the second group. Then the cadavers were placed in Universal Testing / Tensile testing Machine. To ensure complete initial contact, a load of 1 N was suspended directly to the graft, followed by a cyclic loading ranging between 5-150 N to the grafts and a static load enough to cause a 7 mm displacement from the starting point. Elongation, peak to peak displacement, stiffness and maximum load were analyzed using the SPSS program.When we examine the results of the analysis, the difference between the averages of elongation was not statistically significant (p> 0.05). That means, although the screw group is less displaced during cyclic loading, the averages of the elongation are similar. There was no statistically significant difference between the P-P displacement levels of either group when T-test analysis (P=0.926) was performed. There was no statistical significance difference between the groups'in terms of stiffness averages at 5 mm (P=0.487) using the T-test analysis. When evaluating the T-test analysis results of the maximum load amount in the two groups, no significant difference was discovered (P=0.406).Finally it is perhaps of greater advantage to use anchors adjacent to the joint because of its smallness in size and bioabsorbability and does not require future removal of the implant. In addition, there is no damage to the glenoid posterior cortex with the use of anchor, resulting less neurological/mechanical damage in this technique. Another important point to be noted is that artefacts resulting from screw could be avoided in situations where visualization examination for diagnostic purposes is required in the future.Key words: Shoulder instability, Latarjet method, screw complications, anchor