Yaşa bağlı maküla dejenerasyonu tanılı olgularda intravitreal anti-VEGF ilaç değişimi ile elde edilen anatomik ve görsel sonuçların değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: İntravitreal ranibizumab tedavisine yeterli görsel ve anatomik yanıt alınamayan yaş tip yaşa bağlı maküla dejenerasyonu (YBMD) tanılı gözlerde, tedaviye intravitreal aflibercept olarak devam edildiğinde ortaya çıkan anatomik ve görsel sonuçların değerlendirilmesi amaçlandı.Gereç ve Yöntem: Otuz yedi hastanın 40 gözü değerlendirildi. Neovasküler YBMD tanısıyla, ranibizumab protokolünden, intravitreal aflibercept tedavisine geçilen ve en az 6 ay süre takibi olan gözlerin verileri geriye dönük olarak incelendi. Tüm hastalara, aflibercept tedavisine geçiş öncesi, en az 12 ay süre ile intravitreal ranibizumab tedavisi uygulanmıştı. Bu çalışmada, ranibizumab tedavisinden aflibercept tedavisine geçmeden önceki ve sonraki en iyi düzeltilmiş görme keskinlikleri (logMAR) ölçüldü. Spektral domain optik koherens tomografi (SD-OKT) ile retinal morfoloji(fotoreseptör iç segment/dış segment bileşkesi (İSOS), eksternal limitan membran (ELM), intra- ve subretinal sıvı (İRS, SRS), en geniş PED taban çapı ve en büyük PED yüksekliği) ve santral maküla kalınlığı (SMK) değerlendirildi.Bulgular: Otuz yedi hastanın (20 kadın, 17 erkek) 40 gözü çalışmaya alındı Hastaların ortalama yaşı 71.6±9.1 (54-91) idi. İlaç değişimi öncesi 6 aylık ortalama enjeksiyon sayısı 2,34±1 olarak tespit edilmiş iken; ilaç değişimi sonrasında 1.91±0.7 olarak tespit edilmiştir(p<0.05). İlaç değişimi öncesi EİDGK 0,50±0,27 LogMAR iken, ilaç değişimi sonrası EİDGK 0,41±0,30 LogMAR ve ortalama SMK 479,32±187.57 µm'dan, 305,42±164,70 µm'a gerilemiştir(p<0.005). İlaç değişimi öncesi en büyük PED yüksekliği 283±162,47 µm, en geniş PED taban çapı 2972±1392,42 µm olarak tespit edilmiş iken; ilaç değişimi sonrası en büyük PED yüksekliği 242±201,42 µm, en geniş PED taban çapı 2927±1386,17 µm'a gerilemiştir(p>0.05). İlaç değişimi öncesi 22 gözde (% 55) İRS, 31 gözde (%77.5) SRS saptanmıştı. İlaç değişimi sonrasında ise 11 gözde (%27.5) İRS, 7 gözde (%17.5) SRS saptanmıştır. ELM' nin bütünlüğü ile EİDGK arasında istatistikel anlamlı korelasyon saptanmıştır.Sonuç: Başlangıçta ranibizumab'a yetersiz cevap veren neovasküler YBMD' li hastalarda intravitreal aflibercept tedavisine geçiş, klinik bulguları iyileştirmektedir. PED yüksekliği ve SMK' nın azalması gibi retinal morfolojide iyileşmenin yanı sıra, ortalama enjeksiyon uygulama aralığı uzamıştır. Bununla birlikte, ortalama görme keskinliği değişiminde de istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmıştır. Anahtar Kelimeler: Yaş tip yaşa bağlı maküla dejenerasyonu, intravitreal ranibizumab tedavisinden intravitreal aflibercept tedavisine geçiş, görsel ve anatomik sonuçlar

Purpose: The aim of this study was to evaluate the anatomical and visual outcomes of intravitreal aflibercept treatment in patients with age-related age-related macular degeneration (AMD) who can not receive sufficient visual and anatomical response to prior intravitreal ranibizumab treatment.Materials and methods: Fourty eyes of 37 patients were analyzed. This is a retrospective review of eyes with neovascular AMD switched to intravitreal aflibercept from ranibizumab protocol, with at least 6 months of follow-up after the switch. All patients had been treated with intravitreal ranibizumab for at least 12 months before the switch. This study measured the visual outcome (best corrected visual acuity (BCVA); logMAR), as follows: before switching, after switching from ranibizumab to aflibercept treatment (final follow-up). SD-OCT evaluated foveal morphology (photoreceptor inner/outer segment junction (ISOS) , external limiting membrane (ELM), intra- and subretinal fluid (IRF, SRF), maximum PED height and PED basal diameter) and central macular thickness.Results: A total of 40 eyes of 37 patients (20 females, 17 males) were included. The mean age was 71.6 years (±9.1) (54-91) . Average number of injections at 6 months before switched was 2.34 (±1.01) injections and reduced to 1.91 (±0.7) injections after switch (p<0.05). While pre-switched best corrected visual acuity (BCVA) average of eyes was 0.50 (± 0.27) logMAR, reduced to 0.41 (± 0.30) logMAR and mean CMT decreased from 479.3 (±187) µm to 305.4 (±164.7) µm after switch (p<0.005). Mean maximum PED height and PED basal diameter before switched to aflibercept was 283 (±162) μm and 2972 (±1392) µm; reduced to a mean of 242 (±201) μm and 2927 (±1386) µm after switch(P> 0.05, respectively). Pre-switched to aflibercept, 22 eyes (%55) had intraretinal fluid and 31 eyes (%77.5) had subretinal fluid. At final visit after switch to aflibercept, 11 eyes (%27.5) had intraretinal fluid and 7 eyes (%17.5) had subretinal fluid. We found that the presence of intact ELM correlated significantly with the visual acuity.Conclusion: In patients with neovascular AMD, who had initially exhibited an inadequate response to ranibizumab, switching therapy to aflibercept improves clinical outcome measures. Besides morphological improvements, such as the decrease of the CRT and the axial height of PEDs, the average injection interval was prolonged. In addition, there was also statistically significant difference in the mean change of visual acuityKeywords: Neovascular age related macular degeneration, switch to intravitreal aflibercept from intravitreal ranibizumab, visual and anatomic outcomes