Greenberg Modernizmi sonrası heykel tarifleri

Abstract

ÖZET Sanatın kitle kültürüne olan bağımlılığının yol açtığı varsayılan vasattık II. Dünya Savaşı ve sonrası, 'uluslararası modemizm'in kültürel bir politikası olarak özellikle Amerikalı sanat eleştirmeni Clement Greenberg tarafından eleştirildi. Çağdaş malzemelerin de kullanımı ile heykelin modelleme ve yontuya endeksli olmayan, hacimsiz bir yapıda gelişmesi gerektiğini iddia eden Greenberg sanatın hayattan, gerçeklikten, temsillerden ve retoriklerden arınması gerekliliğini vurguladı. Greenberg'in bu çağrılarının sonucu olarak heykel 1950'ler boyunca dış dünyanın ilham kaynaklarından izole edildi ve akademikleşti. 1950'li yılların sonlarında yaşanan değişiklikler heykel alanı için bir dönüm noktası oluşturdu. Gündelik objelerin heykel alanına dahil edilmesi ile yaşam ve sanat arasındaki katı sınırlar ortadan kalktı. Heykele ait kelime haznesine yeni kavramlar eklendi ve heykelin sanat - olmayan nesnelerden kolayca ayrılabilen benzersiz, tek bir obje olma fikri sekteye uğradı. Pop Sanat sonrası dikkatin heykelin kapladığı yada etrafında oluşturduğu alana yönelmesi ve içeriğe olan ilginin arttırılması ile meşgul olan Minimalizm ve biçim - karşıtları gibi Dünya İşleri de politik, estetik, ekolojik, teatral, felsefi ve psikolojik motivasyonlar kullandılar. Değersiz ve temel malzemeler aracılığı ile geçicilik, malzeme yayınımı ve bitmiş sanat yapıtının yokluğu gibi süreçler ile ilgilendiler. Heykel alanının kendisi ile kendisi olmayan arasındaki sınırlan ciddi bir şekilde araştırmaya başladığı bu dönemde bazı sanat eleştirmenleri yapılan tüm bu yeni tariflerin hakim modernist konsensüs içinde özümsenemeyeceğini savunurken, diğerleri kavramsal çalışmaların soyağacını - Duchamp'tan Dada ve Gerçeküstücülük aracılığı ile Rauschenberg'e - çizerek modernizm içindeki diğer alternatif alt başlıklara dahil etmeyi yeğlediler.

ABSTRACT After II. World War, the mediocracy that has been thought to be caused by art's dependence on the mass culture was critised, especially by American critic Clement Greenberg as a part of 'International Modernism's cultural politics. Claiming that with the help of modem materials the medium of sculpture should be engaged in neither carving nor modelling or should have any concerns with volume, Greenberg emphasized the necessity to remove life, reality, representation and rhetory from art As a result of Greenberg's calls the medium of scupture through the fifties was isolated from the inspirations of the outside world and strictly academic. The changes that took part at the end of fifties created a turning point for the medium of sculpture. With the addition of everyday materials into the medium, the periphery between life and art began to diminish. New concepts were added into scupltural vocabulary and and the idea of sculpture's being a unique and distinguishable object was challenged. With attention's turning towards the area sculpture occupied, the aura it craeated and the increasing interest in context following Pop Art, Earthworks, as Minimalism and Anti - Form, dealed with motivations such as politics, aesthetics, ecology, theatre, philosophy and psycholgy. Through the mediation of undifferentiated and basic materials, their concerns were the processes of temporariness, diffusion of materials and the absence of the finished art work. While, in this period when the medium began to explore ite own boundries, some critics claimed that all these new definitions could not be assimilated within the Modernist consensus, others included them into the alternative branches within modernism by designing the familiy tree of conceptual works from Duchamp to Rauschenberg through Dada and Surrealism. VI