Pomaklarda `pesne` pratiği: Sembolik kültür ve etnisite

Abstract

Bu çalışma, İzmir ili sınırları içerisinde bulunan dört Pomak köyünü kapsayarak2002-2007 yılları arasında yapılan alan çalışması üzerine kurulur. Söz konusutoplulukların kültürel model incelemesinde, ?pesne? vokal pratiğinin etnik kimliğinsürdürülmesinde oynadığı rol araştırılır. Pesne pratiğine dair anlam ve bağlamlarındeğişmesi doğrultusunda, pratiğin sembolik bir kültüre dönüşmesi süreci ve ortakbelleğin iliştiği bir yapı olarak kimlik kuruluşundaki rolü incelenir.Çalışmada Keefe'nin (1992), sembolik etnisite kavramını ?etnik kimlik? boyutuiçerisinde incelediği etnisite modeli temel alınır. Sembolik kültürün, etnisiteninkaybolması yerine grubun devamını yansıttığı düşüncesi desteklenir. Asimilasyon süreciile beraber etnik kültürün işaretlerinin kaybolmasının etnik kimlikle tanımlanmayıengellemediği, asimilasyonla etnisitenin birbirinden bağımsız işleyebilen süreçler olduğusavunulur.Bulgular, sembolik kültürlerin içi boşalmış sembolik yapılar olmak yerineyaşayabilen ve bu doğrultuda yeni bağlamlar ve anlamlar edinebilen yapılarolabileceğini gösterir. Sembolik etnisite formlarının asimilasyona karşı direnç gösterdiğive böylece varlığını kuşaklar boyunca sürdürebileceği önerilir.Pesne pratiğinin sonraki kuşaklarda farklı bağlamlar edinerek devamını sağlayıpsağlamayacağı veya topluluğun, kimliğini devam ettirmek için sahip olduğu diğerkültürel pratiklere başvurup başvurmayacağı sonraki araştırmanın konusu olarakönerilir.

This work is based on the field work between 2002-2007 of four Pomak villageslocated in the town of İzmir. The role which ?pesne? vocal practice plays in keepingethnic identity is explored in the cultural model research of the groups underconsideration. In accordance with the changes of meanings and contexts of the pesnepractice, the transformation it into symbolic culture and the role it played inconstructing an identity as a construction that collective memory attached are searched.Keefe?s ethnicity model (1992) that takes the term of symbolic ethnicity in ?ethnicidentity? dimension is followed in this work. The idea is supported that symbolic cultureshows retention of a group instead of disappearing of ethnicity. It is thought that the lossof ethnic culture in assimilation process does not prevent identification with ethnicidentity, besides that assimilation and ethnicity are separetely working process.Findings shows that symbolic cultures are not empty symbolic constructions butliving and enable to have new meanings and new contexts. It is suggested that the formsof symbolic ethnicity resist against to assimilation and so they can continue theirexistence during following generations.It is suggested for further investigates if the pesne practice will be lasted tocontinue ethnic identity by the following generations in the way it is gained new contextsor if the following generations will apply or not to another cultural practices their grouphas.