XVIII. yüzyıl Türk edebiyatında mahallileşme akımı üzerine bir inceleme

Abstract

ÖZET Klasik Edebiyat'ımıza genel olarak baktığımızda, şairlerin divânlarında ağır ve külfetli bir dil kullandıklarını görmekteyiz. Bu anlayış, kuvvetle XVIII.yüzyılda Nedim'le birlikte kırılmıştır. Edebiyatımızda etkilerini uzun süre devam ettirecek bir mahallîleşme akımı kendini göstermiştir. Ancak bu akımın şairlerin dîvânları üzerinde etkileri konusunda çalışma yapılmamıştır. Çalışmamızın konusunu, XVIII.Yüzyıl Türk Edebiyatı'nda mahallîleşme akımı incelemesi oluşturmaktadır. Bu çalışmada, XVIII.Yüzyıl Türk Edebiyatı'na damgasını vurmuş Nedîm, Şeyh Gâlib ve Esrar Dede'nin dîvânları esas alınmıştır. Mahallîleşme akımının bu üç şairin dîvânları üzerindeki etkileri ayrı ayrı başlıklar altında incelenmiş, şairlerin dîvânlarında yer verdikleri yerel unsurlar ve bu usurları nerelerde, hangi sıklıkla kullandıkları tespit edilmeye çalışılmıştır. Sonuç bölümünde ise çalışmamızın genel bir değerlendirilmesi yapılmıştır.

ABSTRACT When we look into the Classical Literature we generally see that poets used troublesome and ununderstandable language at their poems. This manner almost broken by Nedîm at the 1 8th century's poems. Then a localization trend which would effect the literature for a long time appeared. However we don't have any studies about the effects of this new trend on poets literature. So, our study has the topic of `the localization trend in Turkish Classical Literature at 18th century`. We based our study on the 18th century's leading poets Nedîm, Şeyh Gâlib and Esrar Dede's poems. The Localization Trends'effects on these three poets' poems are examined in different titles and also which elements were used in poems and how frequently they used are tried to be defiend. At the conclusion section of the research there is a general evaluation of the study.