1960 sonrası Türk resim sanatında ironi ve lisansüstü eğitimde sorgulanması

Abstract

roniyi tarihsel süreçten günümüze inceledigimizde, yasamın vazgeçilmez birolgusu olarak görmekteyiz. roni, her çagda ve toplumda, toplumun her kesiminde,hayatımızın her kösesine yerlesmis, kendine sıgınacak bir yer bulmustur.roni kavramı, sanatta eritilerek, kendine özgü biçimlere dönüstürülmüstür.II.Dünya Savası sonrası tüm dünyada oldugu gibi Türkiye'de de sosyal,kültürel ve ekonomik degisimler meydana gelmis, bu degisim resim sanatınayansımıstır.Düsünülen veya kastedilen seyin zıttı seklinde tanımlayabilecegimiz ironikavramı, ciddi bir seyin saka yolla ifadesi ya da ciddi olmayan bir seyin ciddigörüntüsü olarak karsımıza çıkmaktadır.21950 sonrası Türkiye'de, Batı'daki sanat ve düsünce akımları daha hızlı birtempoyla izlenmistir(*) ve 1960-70 li yıllarda toplumsal ve içsel yasam gerçekleri,sanatçı için kaynak olusturmustur. roninin duygusal ve düsünsel bir yanı vardır,yasamın kendi iç çeliskisi bu durumun kaynagıdır. Bu dönemde yapılançalısmalarda, toplumu sorgulayan, kafalara sorular yerlestiren, ironik çalısmalargöze çarpmaktadır.?1960 sonrası Türk Resim Sanatında roni ve Lisansüstü EgitimdeSorgulanması? adlı bu incelemenin birinci bölümünde, 1960'lı yıllarda Türkiye'dePlastik Sanatlardaki degisimler ve degisim nedenleri arastırılmıs, sanatçılarınçalısmalarında ironiyi kullanmalarının nedenlerine deginilmistir.Kavram olarak ironiele alınmıs, türleri açıklanmıs, anlam olarak benzer kavramlar üzerinde ve `Sokratikroni' üzerinde durulmustur.kinci bölümde de sırasıyla, ironi görsel açıdan ele alınmıs, resimlerde ironiyiolusturan belirleyici özellikler ve yorumlarına yer verilmistir. Türk Resmi'ndeironiyi kullanan sanatçılar ve yapıt yorumlamaları üzerinde durulmustur. Lisansüstüegitimde atölye dersleri ve kuramsal derse giren, Prof. Fahri Sümer ve Doç. BedriKarayagmurlar'ın `egitimde ironi' ile ilgili görüslerine yer verilmis, iki ögrenciyleironinin bu asamada egitim alan kisiler tarafından uygulanıp uygulanmadıgıarastırılmıstır.

If irony in history is examined, it can be seen as an indispensable element,irony has found an important place in every age, any section of society and life.The concept `irony` got intermingled in art, turning into peculiar forms.After World War II, social, cultural and economic changes took place inTurkey, as in the rest of the world and these changes were reflected in art as well.The concept of irony, which can be defined as the opposite of what has beensaid or thought faces us as either an amusing expression of something serious or aserious image of something that, in fact, is not serious.After 1950, trends of art and sentiments in occidental civilization had beenincreasing interestedly observed in Turkey and 1960s and 1970s and the internaliifacts of life and society became the artist's resource. lrony has an emotional andmental aspect, and it stems from iner conflict of life itself. In this period, ironicworks that question society and raise questions are conspicious.In the first part of this study, titled `Irony in Turkish Art after 1960 andInvestigation of Irony in Postgraduate Education` changes in Plastic Arts in Turkeyand the reasons for these changes are investigated. Artists? motives for using irony intheir works are discussed. Irony is dealt with as a concept, types of irony aredescribed, similar concepts in the same sense and also Socratic irony have been thefocus of attention.The second part is in the following order:Irony is examined from a visualperspective.The characteristics that determine irony on art and finally comments took place. Artists using irony in Turkish Art and comments on their works are mentioned.Opinions relating to irony in education, of Prof. Fahri Sümer and Doç. BedriKarayagmurlar who are teacher for lessons of workshop and theoretical in graduateeducation, had been quoted. Together with two postgraduate students, investigationhas been made into whether or not irony is applied by those training at this stage.1