Türkiye`de aile politikaları: 2003- 2018 dönemi üzerine analiz

Abstract

Bu tezin amacı, Türkiye'de 2003 ve sonrası uygulanan aile politikalarını Marsh ve McConell'in politika başarısı çerçevesi bağlamında değerlendirmektir. Bu amaç doğrultusunda 2003-2018 dönemi aile politikaları süreç, program ve siyaset boyutları açısından analiz edilmiştir. Süreç boyutunda politikaya katılım değerlendirilmiştir. Program boyutunda, gözlemlenebilir maliyet ve faydalar, hedef ve sonuçlar doğrultusunda değerlendirme yapılmıştır. Siyaset boyutunda ise iktidar partisi açısından itibar ve tekrar seçilme potansiyeline yaptığı katkı değerlendirilmiştir. Analiz edilen aile politikalarının temel politika bileşenleri dört başlıkta ele alınmıştır: Ailenin korunmasına yönelik politikalar, ailenin güçlendirilmesi politikaları, aile hayatını geliştirmeye yönelik politikalar ve iş- aile yaşamının uzlaştırılması politikaları. Çalışmanın sonucunda, 2000'li yıllarda aile politikalarının temel politika metinlerinde önemli bir yere sahip olduğu tespit edilmiştir. Süreç başarısı açısından, politika hazırlama ve uygulama süreçlerinde katılımın sınırlı olduğu ve bunun süreç başarısını etkilediği bulgusuna ulaşılmıştır. Program başarısı açısından, belirlenen hedeflere tamamen ulaşılamadığı, sonuçların geçici fayda sağladığı ve istenilen ölçüde derin ve yaygın olmadığı, özetle politikanın program boyutunun başarısız olduğu görülmüştür. Özellikle fayda maliyet ve etki analizlerinin yapılmaması, yapılmış ise raporlarının kamuoyu ile paylaşılmaması politikaların program ve süreç boyutunu olumsuz etkilemektedir. Siyasi başarı açısından ise aile bakanlığının kurulmasının, aileyi güçlendirme ve aile hayatını geliştirmeye yönelik politikaların hükümetin popülaritesini artırdığı ve yeniden seçilmesinde umutlarına katkı yaptığı tespit edilmiştir.

The aim of this thesis is to evaluate family policies of post 2003 period in Turkey, according to Marsh and McConnell's framework for policy success. For this purpose, family policies between 2003-2018 are analyzed in terms of process, programmatic and political (3Ps) dimensions for success. Process dimension is assessed according to the participation in policy process. The programmatic dimension is evaluated in terms of observable cost and benefits, goal and results. In the political dimension, evaluation is made on the basis of contribution to reputation and re-election of the ruling party. The main policy components of the analyzed family policies are covered under four headings: Policies for the protection of the family, policies for empowerment of the family, policies for improving the family life, and policies for reconciliation of work and family life. As a result of the study, it is found that the family policies have a significant place in the main policy documents during 2000s. From the perspective of process success, it is found that participation in policy formulation and implementation is limited which affects process success. In terms of programmatic success, it is found that the programme objectives are not completely achieved, outcomes are temporary and not as deep and widespread as desired; in short, programmatic dimension is unsuccessful. Particularly, there are no cost and benefit or impact analysis reports and if any, they are not published; therefore, the process and programmatic success are adversely affected.In terms of political success, it is found that both the establishment of the ministry of family and the policies aimed at strengthening the family and improving the family life have increased in the popularity of the government and contributed to the hopes of re-election.