Türkiye`de beden eğitimi derslerinin tek cinsiyetli ve karma olması durumuna ilişkin paydaş algıları (öğrenciler, beden eğitimi öğretmenleri, veliler ve üniversite öğretim elemanları)

Abstract

Bu araştırmada Türkiye'de beden eğitimi derslerinin tek cinsiyetli ve karma olması durumuna ilişkin öğrenciler, beden eğitimi öğretmenleri, veliler ve üniversite öğretim elemanlarının bakış açıları incelenmiştir. Araştırmaya toplam 2116 kişi, gönüllü olarak katılmıştır. Araştırmanın örneklem grubunu Türkiye'deki Beden Eğitimi ve Spor Yüksek Okulları'nda görev yapan 139'u erkek,65'i kadın olmak üzere toplamda 204 akademisyen, 556'sı erkek 527'si kadın olmak üzere toplamda 1083 öğrenci,168'i erkek 53'ü kadın olmak üzere toplamda 221 öğretmen ve son olarak 449'u erkek 159'u kadın olmak üzere toplamda 608 veli oluşturmaktadır.Araştırmada veri toplama aracı olarak Hill, Hannon ve Knowles (2012) tarafından geçerlik ve güvenirlik çalışması yapılmış `Tek Cinsiyet ve Karma Eğitim Ölçeği'' ve araştırmacı tarafından geliştirilen demografik bilgi anket formu kullanılmıştır. Katılımcıların verdikleri yanıtlar SPSS v21 paket programı ile analiz edilmiştir. Verilerin özetlenmesinde yüzde ve frekans değerleri kullanılmıştır. Katılımcıların Evet-Hayır ya da cinsiyet ayrımı yapılmalı-yapılmamalı yönündeki verdikleri cevapların oranlarının karşılaştırılmasında `Bonferroni düzeltmesi ile oran testi` kullanılmıştır.Araştırma sonucunda, araştırmaya katılan akademisyen, veli, öğrenci ve öğretmenlerin genel anlamda temas gerektiren ferdi spor branşlarının tek cinsiyetli olarak eğitiminin verilmesi, takım spor branşları ve temas gerektirmeyen branşlarda da cinsiyet ayrımı olmaması yönünde sonuçlara ulaşılmıştır. Araştırma ile Kız ve erkeklerin özellikle ergenlik çağındaki gelişim özellikleri ve duygusal gelişimleri konusunda öğrenci velilerinin bilgilendirilmesi sağlanabilir.Anahtar Kelimeler: Beden Eğitimi, Karma Eğitim, Motivasyon, Tek Cinsiyet, Toplumsal Cinsiyet, Tutum,

In this research, viewpoints of students, physical education teachers, families, and university lecturers related to single-gender and coeducational physical education courses in Turkey were analyzed. Totally 2116 people voluntarily participated into the research.The sample group of the research included totally 204 academicians including 139 male and 65 female, totally 1083 students including 556 male and 527 female, totally 221 teachers including 168 male and 53 female, and totally 608 parents including 449 male and 159 female. In the research, `Single-Gender and Coeducational Training Scale` that was proved in terms of its validity and reliability by Hill, Hannon and Knowles (2012), and a demographical information questionnaire form developed by the researcher were used. The answers given by the participants were analyzed using SPSS v21 package software. Percentage and frequency were used for summarizing the data. `Bonferroni Correction` and `ratio test` were used to compare the rate of answers participants gave as Yes-No or `Must be-Mustn't be. At the end of the research, it was concluded according to the views of academicians, parents, students and teachers participated into the research that individual sports that required contact should be trained in single-gender courses, and gender discrimination was not requested for the team sports branches and branches that did not require contact. Through the research, it was possible to provide student families be aware of the developmental properties and emotional development of female and male students especially at adolescence period. Key Words: Physical Education, Coeducation, Motivation, Single-Gender, Social Gender, Attitude,