Explaining the evolution of EU migration policies from past to present: Towards an eclectic approach

Abstract

Bu çalışma İkinci Dünya Savaşı'ndan günümüze kadar, AB'nin evrimleşen göç politikalarını ele almaktadır. AB ülkelerindeki göç politikalarını iki dönem olarak incelenmektedir. İlk dönem, ilk çabalardan Amsterdam Anlaşması'na kadar olan dönemi kapsamaktadır. Bu dönemdeki göç politikalarının gelişimini yapısal-işlevselcilik ve liberal hükümetlerarası kuramlar ile daha iyi değerlendirileceğini iddia etmektedir. İkinci dönem ile ilgili olarak, Amsterdam Anlaşmasıyla birlikte yetki ve karar verme mekanizmasında meydana gelen önemli değişiklikler ise rasyonel, sosyolojik ve tarihi kurumsalcı yaklaşımlar ile incelenmektedir. İlk dönemde, üye devletler göç politikaları konusundaki kendi otoritelerini topluluk yetkisine bırakmakta isteksizdi ve AB kurumları daha az rol oynamıştı. Bundan dolayı, AB göç politikaları Amsterdam Anlaşması'na kadar olan dönemde bağlayıcı olmayan bir şekilde gelişmişti. Fakat 1990'ların sonunda, üye devletler uluslararası arenadaki siyasal, ekonomik ve kültürel gelişmelerin ve AB'nin kendi içindeki gelişmelerin etkisiyle (örneğin süreç bağımlılığı, normatif değerler ve derinleşme süreci gibi) giderek göç konusundaki işbirliğinin gerekliliğini fark etmişlerdir. Göç politikaları hakkında işbirliği olmasına rağmen, ulusal çıkarlar hala daha önemini korumaktadır. Bu nedenden dolayı, devletler anlaşma yaparken kendilerine manevra alanları bırakarak işbirliğini daha kompleks hale getirmişlerdir. Kısaca, bu çalışma eklektik bir yaklaşım benimseyerek göç konusundaki tarihi gelişmeleri çeşitli AB Entegrasyon kuramları ile iki farklı dönemde incelemektedir.

This study addresses the gradual evolution of the EU migration policies since the end of the Second World War until present. It analyzes migration policy of the EU member states in two periods. The first period starts from the initial attempts until the Amsterdam Treaty. It argues that neo-functionalism and liberal intergovernmentalism can better evaluate the evolution of the migration policies in this period. Regarding the second period, this study examines the significant changes beginning with the Treaty of Amsterdam in terms of the authority and the decision-making system through by rational, sociological and historical institutionalist approaches. In the former period, as the member states were reluctant to give their exclusive authority to the Community, the EU institutions played a little role. Thus, migration polices have evolved in a non-binding settlements until the Amsterdam Treaty. Beginning with the late-1990s, however, the member states have increasingly noticed the necessity of cooperation in migration related issues due to the political, economic and cultural developments in the international arena and in the EU itself (such as path-dependency, normative commitments and the deepening process). Although there is cooperation in migration issues, this study argues that national interests are still important; thus the member states keep manoeuvre areas which make the cooperation process more complex. Overall, this study adopts an eclectic approach in which the historical development of migration policy through several European integration theories in two time periods.