Radius distal uç kırıklarının konservatif tedavisinde radyolojik kriterler ile fonksiyon arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Distal radius kırıkları, üst ekstremitenin en çok görülen ortopediktravmaları arasındadır. Bu kırıkların % 75-80‟i eklem dışında gerçekleşir veçoğunluğunun tedavisi konservatif olarak yapılır. Bu çalışmanın amacı, radius distaluç kırığı tanısıyla konservatif olarak tedavi edilen hastaların radyolojikdeğerlendirme bulguları ile fonksiyonel sonuçlarını sağlam ekstremite ilekarşılaştırarak aralarındaki ilişkiyi ortaya koymak ve bu alandaki çalışmalara katkıdabulunmaktır.Yöntemler: Eylül 2018-Aralık 2019 tarihleri arasında radius distal uç kırığıtanısı ile acil servise başvuran otuz hastaya konservatif tedavi uygulandı. Kırıklarprospektif olarak değerlendirildi. Kırık tipleri AO (Arbeitsgemeinschaft fürOsteosynthesefragen) Sınıflamasına göre belirlendi. Bu sistemde kırığın eklemle olanilişkisi ve ciddiyeti ön planda tutuldu. Radyolojik bulgular Stewart Radyolojik veAnatomik Skorlama ile değerlendirildi. Ayrıca kırık tarafın alçı sonlandırıldıktansonra, üçüncü ve altıncı aylarda çekilen radyografileri üzerinde radial yükseklik,radial açılanma ve palmar tilt değerleri ölçüldü. Elde edilen sonuçlar sağlamekstremite ile karşılaştırıldı. Fonksiyonel sonuçlar Stewart Fonksiyonel Skorlama veQ-Dash (Kol, omuz ve el sorunları anketi) ile değerlendirildi. Yine fonksiyoneldeğerler için kırık tarafın alçı çıktıktan sonra, üçüncü ve altıncı aylarda gonyometreile eklem hareket açıklıkları (EHA) (palmar fleksiyon, dorsal fleksiyon, radialabduksiyon, ulnar abduksiyon, supinasyon ve pronasyon) ölçüldü. Sonuçlar sağlamekstremitedeki değerlerle karşılaştırıldı. Alçı sonlandırıldıktan sonra düzenliaralıklarla kontrollere gelen hastalara egzersiz programı verildi.Bulgular: Altı erkek, yirmi dört kadından oluşan otuz hastanın yaş ortalaması55.3 idi. AO Sınıflamasına göre on dokuz olguda ekleme uzanmayan A Tipi, sekizolguda kısmen eklemi ilgilendiren B Tipi ve üç olguda eklemi ilgilendiren C Tipikırık tespit edildi. Hastaların Stewart Radyolojik ve Anatomik Skorlaması ile StewartFonksiyonel Skorlaması sonuçları arasında anlamlı bir ilişki bulundu (p=0.014). QDash Skoru sonuçları ile Stewart Fonksiyonel Skorlaması arasında da anlamlı birilişki bulundu (p=0.001). Benzer şekilde Q-Dash Skoru ile cinsiyet arasında(p=0.001) ve yaş arasında (p=0,002) anlamlı bir ilişki vardı. Sağlam taraf ilekıyaslandığında hastaların radial yükseklik ve palmar tilt değerlerindeki değişimleranlamlı bulundu (p=0.001). Buna karşın radial açılanma değerlerinde anlamlı bir farkyoktu (p<0,05). Ayrıca palmar fleksiyon, dorsal fleksiyon, radial abduksiyon, ulnarabduksiyon, supinasyon ve pronasyon için yapılan gonyometrik ölçümlerin EHAdeğerlerindeki değişimler her dönem için anlamlı bulundu (p=0.001).Sonuç: Mevcut değerlendirmeler ışığında distal radius kırıklarının konservatiftedavisinde radyolojik kriterler ile fonksiyonel sonuçlar arasında anlamlı bir ilişkininolduğu saptanmıştır. Ayrıca düzenli kontrollerle birlikte hastaya verilen egzersizprogramı uygulamasının sonuçları olumlu yönde etkilediğini düşünmekteyiz.

Aim: Distal radius fractures (DRF) are among the most common orthopedictraumas of the upper extremity. Of these fractures, 75-80 % occurs outside the jointand most of them are conservatively treated. The purpose of the present study was toestablish potential relationship between the findings of radiological evaluations andfunctional results of the patients diagnosed with DRF and treated conservativelythrough comparing assessments of fractured side with healthy side and contribute thestudies regarding treatment of DRF.Methods and Materials: Thirty patients applied to the Emergency Departmentat the Hospital of Medical School of Eskişehir Osmangazi University betweenSeptember 2018 and December 2019 and diagnosed with DRF were included in thepresent study and they received conservative treatment along with a physical therapy.Fractures were evaluated prospectively and their types were determined according toAO (Arbeitsgemeinschaft für Osteosynthesefragen) Classification, in whichassociation and severity of the fracture with the distal radioulnar joint (DRUJ) areprioritized. Radiological findings were evaluated with Stewart Radiological andAnatomical Scoring. In addition, the radiographs of the patients obtained 3rd and 6thmonths after the removal of the casts were assessed for determination of radialheight, radial angulation and palmar tilt values. Consequently, the results obtainedwere compared with intact limbs. Functional results were evaluated using StewartFunctional Scoring and Q-Dash (arm, shoulder and hand problems questionnaire).Furthermore, range of motions of DRUJ (palmar flexion, dorsal flexion, radialabduction, ulnar abduction, supination and pronation) was measured usinggoniometer after 3rd and 6th months after the removal of the casts. Likewise, theresults were compared with the values in intact limbs. The patients who came to thecontrols at regular intervals after the cast removal were put on an exercise program.viResults: The mean age of 30 patients, consisting of 6 males and 24 females,was 55.3 years-old. According to the AO Classification; 19 patients were presentedwith Type A fracture, in which the fracture did not extend into DRUJ, 8 patientswere suffered from Type B fracture, where the fracture was partially associated withDRUJ, and 3 patients were diagnosed with Type C fracture, where the fracture wasassociated with DRUJ. A significant correlation was found between StewartRadiological and Anatomical Scoring and Stewart Functional Scoring of the patients(p=0.014). Likewise, a marked correlation was established between Q-Dash Scoreresults and Stewart Functional Scoring (p=0.001). We also studied relationshipbetween Q-Dash Score and gender (p=0.001) & age (p=0.002), and found acomprehensive association between them. Compared to the intact side, changes inthe radial height and palmar tilt values of the patients were found to be significant(p=0.001). However, there was no noteworthy difference in radial opening values(p<0.05). In addition, changes in the EHA values of the goniometric measurementsfor palmar flexion, dorsal flexion, radial abduction, ulnar abduction, supination andpronation were noted to be meaningful for each period (p=0.001).Conclusion: The present results indicated that there is a significant relationshipbetween radiological criteria and functional results in the conservative treatment ofdistal radius fractures. In addition, physical therapy along with follow-up visits iscritical to regain proper wrist function and strength.