Akut dekompanse kalp yetersizliği ile hastanemize başvuran hastaların bir yıllık takibinde kardiyovasküler mortaliteyi gösteren belirteçler

Abstract

Amaç: Akut dekompanse kalp yetmezliğinde mortaliteyi gösteren birçok hemogram ve biyokimyasal parametrelerin varlığı bilinmektedir. Çalışmamızda mortaliteyi en iyi gösteren belirteçleri bulmayı amaçladık.Gereç ve yöntem: Akut dekompanse kalp yetersizliği nedeniyle hastaneye yatan 176 hasta (85'i kadın) altta yatan kalp hastalığı sebebine bakılmaksızın çalışmaya alındı. Lökosit ve diferansiyel lökosit sayısını etkileyebilecek ilaç kullanımı ve komorbiditeler dışlandı. Hemogram, ProBNP, D-Dimer, kardiyak troponinler hastaneye başvurusunda; kapsamlı biyokimya, sensitif C reaktif protein, eritrosit sedimentasyon hızı, üre testleri başvurusunda veya ertesi sabah yapıldı. Tüm hastalara transtorasik ekokardiyografi yapıldı. Bir sene sonundaki kardiyovasküler ölümler tespit edildi.Bulgular: WBC, mutlak nötrofil sayısı bir yıl içinde ölen hastalar grrubunda anlamlı olarak yüksek (p= 0.001 ve p<0.001, sırasıyla) mutlak lenfosit ve mutlak eosinofil sayısı anlamlı olarak düşüktü (p= 0.021 ve p<0.001, sırasıyla). Monosit sayısı açısından 2 grup benzerdi. Bundan başka VKİ, ferritin, ürik asit, FT3, D-dimer, Pro-BNP, EF, albümin, sistolik disfonksiyon, mitral kapak rejürjitasyon, hipotansiyon, hiponatremi, akut böbrek yetersizliği ölen hastalara ve sağ kalan hastalar arasında anlamlı olarak farklıydı. 18 bağımsız değişkenle yapılan logistik regresyon analizi sonucunda düşük VKİ, düşük albümin, düşük EF, hiponatremi, düşük mutlak eosinofil sayısı, düşük FT3 toplu olarak kardiyovasküler nedenli ölümlerin % 81.8 inden sorumluydu. Mutlak eosinofil sayısı?20/mm3 olan hastaların ölüm oranı Eos sayısı>20/mm3 olan hastaların 4,8 katı idi (OR 4.8, % 95 CI: 2.12-10.86, p<0.001).Sonuç: Çalışmamızda akut dekompanse kalp yetersizliğinde prognozla ilişkili altı değer diğerlerine göre daha anlamlı saptandı: Düşük EF, düşük VKİ, hipoalbüminemi, serbest T3, hiponatremi, eosinopeni. Eosinopenin artmış sempato-adrenarjik aktivite artışına bağlı olduğu düşünüldü.Anahtar kelimeler: Kalp yetersizliği, mortalite, eosinofil

Aim: The presence of many blood count and biochemical parameters are known to show mortality in acute decompensated heart failure. In our study, we aimed to find the best markers showing mortality.Method: 176 patients hospitalized due to ADHF were enrolled. Treatment modalities and comorbidities influencing leukocyte counts were excluded.Hemogram, ProBNP, D-Dimer, cardiac troponins, biochemistry, sensitive C-reactive protein, urinanalysis and echocardiography were obtained. Cardiovascular deaths at the end of the first year were determined.Results: WBC and absolute neutrophil count were significantly higher and absolute lymphocyte and absolute eosinophil counts were significantly lower in the deceased patients than patients survived. Groups were similar in terms of monocyte counts. BMI, ferritin, uric acid, free T3 (FT3), D-dimer, ProBNP, ejection fraction (EF), albumin, systolic dysfunction, mitral regurgitation, hypotension, hyponatremia, acute renal failure were significantly different among dead and surviving patients. Logistic regression analysis employing these variables showed that low BMI, low albumin, low EF, hyponatremia, low absolute eosinophil count, and low FT3 as a whole were responsible from the 81.8% of cardiovascular deaths. Death rate among patients with an absolute eosinophil count of ?20/mm3 was 4.8 fold higher than the patients with an absolute eosinophil of >20/mm3.Conclusion: In our study, in ADHF, six levels associated with prognosis were worth significantly more than others: the EF Low, low BMI, hypoalbuminemia, free T3, hyponatremia, eosinopeni. Eosinopenin is thought to be due to increased sympatho-adrenarjik activtyKey words: heart failure, mortality, eosynophyle